Onze eerste 2 maanden klussen aan Bruno | Camper bouwen
Misschien heb je op Facebook of Instagram al wat voorbij zien komen, maar de afgelopen tijd hebben we niet bepaald stil gezeten. Bijna elk vrij uurtje besteden we aan project Bruno. Of we zijn aan het klussen of we zijn thuis achter onze laptops van alles aan het googelen, producten aan het uitzoeken en meer. Bruno omtoveren tot camper is een flinke, maar hele leuke klus!
- Een klusplek vinden
- Een hele puzzel
- In Bruno rijden is hard werken
- Het echte werk begint
- De watertest
- Project Bruno beheerst ons leven
Een klusplek vinden
Toen we zo'n 2 maanden geleden een afspraak hadden om de bus te bezichtigen, hebben we hem gelijk gekocht en meegenomen. Ineens waren wij trotse eigenaren van een Mercedes 407D. Zo gaaf! Maar ja, waar laat je zo'n ding? ;-) Hij is bijna 6 meter lang, meer dan 2 meter breed en ook nog eens ruim 2,5 meter hoog. Dat past niet in een normale garage, maar we wilden hem wel graag overdekt hebben staan. Vocht zorgt namelijk eerder voor roestvorming en dat wil je liever voorkomen. En een droge plek is wel erg fijn met klussen natuurlijk.
Bruno's tijdelijke plek
Ons eerste actiepunt: een plek vinden waar we Bruno mogen stallen en eraan mogen klussen. Dat laatste vinden ze op stallingen voor caravans en campers niet zo prettig, dus die optie viel af. Gelukkig kregen we heel wat tips van onze lezers en zat de gouden tip er ook bij. We hebben een ruime plek kunnen huren in een leegstaande loods in Etten-Leur. Ideaal!
Een hele puzzel
Voordat je van alles gaat doen in een camper, is het handig om een plan te hebben. Over bijvoorbeeld de indeling, elektriciteit, gas installatie en het gewicht. Er zijn zoveel dingen om rekening mee te houden en het ene heeft weer invloed op het andere. We mogen maximaal 3.500 kilo wegen om er met een B rijbewijs in te kunnen rijden en dat is met de ombouw naar camper haalbaar, maar dan moeten we wel echt werken met lichtgewicht materialen. Anders zit je er zo overheen. De eerste dagen maakten onze koppies dan ook overuren. Zoveel informatie en zoveel keuzes te maken!
In Bruno rijden is hard werken
Begin oktober konden we Bruno verplaatsen naar zijn nieuwe onderkomen en dat was voor mij de eerste keer dat ik zelf ging rijden in de bus. En dat was even wennen! Hij is niet alleen lang, maar ook breed. En wat trager dan een gewone auto. ;-) Stuurbekrachtiging heeft 'ie niet en ook het intrappen van het rem- en gaspedaal is gelijk een work out voor je benen. Hard werken in Bruno dus!
Maar als je in zo'n bus rondrijdt, voel je al snel niet meer dat het hard werken is. Je ziet mensen op straat even omkijken als je voorbij rijdt en als je gaat invoegen op de snelweg met zo'n 60 km/u, gaan mensen spontaan voor je aan de kant. Bruno roept een blij gezicht op bij mensen denk ik. :-)
Het echte werk begint
Toen de bus eenmaal in Etten-Leur stond, kon het echte werk beginnen. We hadden van tevoren al wat dingen eruit gehaald, zoals de zijwandjes en de vloer. De eerste stap is nu het inbouwen van zijramen. Gelijk één van de spannendste klusjes van het hele ombouwen denk ik, want je moet dan een gat in je plaatwerk slijpen of zagen. Als je daar een foutje maakt, is het lastig (of duur) om te herstellen. Gelukkig heeft onze handige zwager Mark stalen zenuwen én ervaring met een slijptol. Hij heeft 2 perfecte gaten geslepen. De ramen pasten er precies in. Super!
Ondertussen deden Ronny en ik andere (minder lastige) klussen. De houten vloer hebben we opgeschuurd, zodat deze weer mooi egaal werd. Daarna begonnen we met het ontdreunen van de camper. In eerste instantie klonk de bus namelijk super hol en gaf het veel lawaai als je bijvoorbeeld een deur dicht deed. Met ontdreuningsplaten verminder je dit geluid en dat was echt noodzakelijk. Het verschil tussen voor en na het ontdreunen is enorm!
De volgende stap was isolatie aanbrengen op al het plaatwerk en alle spanten van de bus. Ook geen ingewikkelde klus, maar wel eentje waar heel wat uurtjes in gaan zitten. Afmeten, op juiste formaat snijden, plakken. En dat riedeltje tientallen keren.
En toen we eindelijk klaar waren met de zijramen, bedachten we dat we toch eigenlijk ook wel dakluiken wilden. Er zaten twee originele, stalen dakluiken in de bus, maar daar komt geen licht doorheen en ze zijn ook niet heel mooi. Dat betekende dat Mark weer aan de gang kon met de slijptol! Wij bestelden dakramen en spoten deze zwart, zodat ze beter bij de kleur van Bruno passen. Na behoorlijk wat gevloek en gedoe zaten ook de twee dakluiken erin. Yes! Dat ziet er gelijk een stuk beter uit.
De watertest
Maar ja, zijn de ramen die we erin hebben gezet wel waterdicht? We willen er tijdens een vakantie natuurlijk niet achter komen dat Bruno lekt. Dus deden we vorig weekend de watertest. En Bruno is geslaagd! Nergens komt water doorheen. We kunnen door met de volgende stappen!
Is 'ie waterdicht?
Gelijk na de geslaagde watertest zijn we begonnen met het leggen van de ondervloer en de vinyl vloer. We hebben gekozen voor een beton look en zijn blij met het resultaat. Het ziet er niet alleen strak uit, maar vinyl is ook dun en kan best wat hebben. Handig spul voor je camper vloer dus.
Project Bruno beheerst ons leven
We hebben in een paar weken dus al best wat vooruitgang geboekt met Bruno! Misschien dat je het al een beetje kon opmaken uit dit blog, maar we besteden echt al onze vrije tijd aan dit project. Vooral omdat we het super leuk vinden en er veel voldoening uit halen! Alle toffe reacties en complimentjes die we krijgen zijn ook zo leuk en werken enorm motiverend. Dankjewel daarvoor!
En als we niet bij Bruno zitten, dan zijn we wel aan het nadenken of overleggen over de volgende stappen. Het houdt ons bezig, zullen we maar zeggen. En dat is eigenlijk ook wel lekker, want door de tweede golf van corona kun je op dit moment niet zo heel veel andere dingen doen. Nu hebben we toch iets om aan te klussen en waar we onze energie in kwijt kunnen. En natuurlijk denken we af en toe ook al aan alle bestemmingen waar we met Bruno graag naartoe willen. Dromen mag alvast, toch?!