De Rinjani vulkaan op Lombok beklimmen | Over de huidige situatie & onze ervaring
Het kleine eiland Lombok heeft een imponerende highlight: de 3.726 meter hoge Rinjani vulkaan. En ondanks dat de vulkaan nog steeds actief is, kun je deze beklimmen. Of kón je deze beklimmen. De krachtige aardbeving die Lombok in de zomer van 2018 trof heeft ontzettend veel schade toegebracht aan het eiland én aan de wandelpaden naar de top van de vulkaan. Wij zochten uit of en hoe je Mount Rinjani nog op kunt en vertellen je over onze ervaring op deze bijzondere plek.
- De originele 3-daagse trekking naar Mount Rinjani
- De verwoestende aardbeving op Lombok
- De huidige situatie voor het beklimmen van de Rinjani vulkaan
- Onze 2-daagse trekking naar de kraterrand van Rinjani
- Een touroperator kiezen
- Dit moet je meenemen
De originele 3-daagse trekking naar Mount Rinjani
De afgelopen jaren was het toerisme op Lombok sterk in opkomst. Vooral de 3-daagse trekking naar de top van de Rinjani vulkaan was erg populair. Tijdens het hoogseizoen (juni t/m augustus) waren er dagelijks honderden, soms wel duizend mensen op de één na hoogste vulkaan van Indonesië te vinden.
Tijdens deze 3-daagse trekking startte je in het dorp Sembalun en hikete je in ongeveer 7 uur naar de kraterrand waar je in een tentje de nacht doorbracht. Vanaf hier zag je de zon ondergaan met uitzicht op het kratermeer en daarin de stomende Barujari vulkaan. Een prachtige campsite! De volgende dag, of eigenlijk nacht, vertrok je heel vroeg om de loodzware klim (ruim 1 kilometer stijgen) naar de top van Rinjani te maken. Vanaf de top maakte je één van de beste zonsopkomsten ooit mee, om daarna weer af te dalen naar de camping en vervolgens naar de hot springs. Nadat je je spieren wat verlichting had gegeven in het warme water, moest je nog een klim maken tot de camping voor nacht 2. De laatste dag was het enkel nog afdalen door de jungle en eindigde je in het dorp Senaru. - Je kon de trekking ook in omgekeerde volgorde maken.
De verwoestende aardbeving op Lombok
Helaas veranderde het mooie eiland op 29 juli 2018 in een rampgebied. Op deze dag werd het eiland getroffen door een aardbeving met een kracht van 6,4 en vielen er 17 doden. Ruim 1.200 mensen (toeristen, gidsen en dragers) kwamen vast te zitten op de Rinjani vulkaan, doordat de paden onbegaanbaar waren geworden. Nadat zij in veiligheid zijn gebracht door reddingswerkers, werd de Rinjani vulkaan gesloten voor klimactiviteiten.
Nog steeds ligt er veel in puin op Lombok.
Een week later, op 5 augustus, ging het opnieuw helemaal mis. Tijdens deze aardbeving kwamen bijna 500 mensen om het leven. En exact twee weken later beefde de aarde weer enorm op Lombok. Het epicentrum van deze aardbeving lag onder de Rinjani vulkaan, waardoor er wederom veel aardverschuivingen op en bij de vulkaan plaatsvonden.
De huidige situatie voor het beklimmen van de Rinjani vulkaan
Na de aardbevingen is het Rinjani Nationaal Park gesloten voor alle klimactiviteiten. In december 2018 ging er een enkel wandelpad officieel weer open, maar dit was maar van korte duur. De Rinjani vulkaan is namelijk altijd al jaarlijks gesloten voor hikes van januari t/m maart vanwege het regenseizoen en de risico's die de klim in die tijd van het jaar met zich meebrengt.
In het regenseizoen is Mount Rinjani gesloten.
Enkele dagen voor we naar Lombok zouden vertrekken, zijn we uit gaan zoeken wat de situatie nu is en wat de mogelijkheden zijn om de Rinjani vulkaan te beklimmen. Na wat gesproken te hebben met locals en wat gegoogled te hebben, ontdekken we dat het eigenlijk nog steeds onrustig is op Lombok. De laatste maanden zijn er er regelmatig kleine aardbevingen geweest en nog geen maand geleden zijn zelfs 3 mensen omgekomen bij de bekendste waterval van het eiland (Tiu Kelep waterval) door een aardverschuiving die werd veroorzaakt door zo'n beving...
Maar als we navraag doen bij touroperators, dan kunnen we toch de vulkaan op. Weliswaar niet de gebruikelijke route, ze bieden vanuit het dorpje Senaru een aangepaste 2-daagse tour aan naar de kraterrand en terug. De andere wandelpaden zijn nog steeds onbegaanbaar. We twijfelen. We willen Rinjani heel graag zien, maar natuurlijk niet met ons leven spelen. Aan de andere kant, als het echt onverantwoord is, dan zouden de gidsen en dragers de vulkaan zelf ook niet op gaan, toch?
Het uitzicht vanaf de kraterrand
We denken er een paar dagen over na, maar besluiten er dan toch voor te gaan. Je weet nooit waar en wanneer er een aardbeving komt en hoe dat uitpakt. Als je 'gewoon in een hotel' ergens anders op Lombok bent en er komt een aardbeving, dan kan dat ook helemaal fout aflopen. Je weet het gewoon nooit. We willen ons niet laten leiden door de angst voor dingen die misschien zouden kunnen gebeuren. Dan hadden we een hoop andere dingen tijdens onze wereldreis ook niet kunnen doen!
Onze 2-daagse trekking naar de kraterrand van Rinjani
Op basis van de reviews op Tripadvisor kiezen we een tourbedrijfje en plannen we onze trekking. De dag van tevoren worden we netjes opgehaald bij onze huidige accommodatie en naar een simpel guesthouse in Senaru gebracht. De volgende ochtend moeten we namelijk al vroeg starten aan de hike, dus het is handig om dichtbij het startpunt te overnachten. Aangezien er (nog) nog niet veel animo is voor trekkings naar de Rinjani vulkaan, kunnen we enkel voor een privé tour kiezen. Dit betekent dat we een gids hebben voor ons tweetjes en dat er 2 dragers mee naar boven gaan om tenten, eten en andere benodigdheden mee te nemen. Wat een luxe!
Vanuit Senaru kun je makkelijk te voet naar de Sendang Gila waterval en de Tiu Kelep waterval. De tweede schijnt de mooiste te zijn, maar hier is laatst de aardverschuiving geweest waarbij mensen om het leven kwamen. Onze gids ziet het niet zitten om ons daarheen te brengen en we volgen zijn advies. Als de locals het niet doen, moeten we zeker niet eigenwijs zijn en toch gaan. De Sendang Gila waterval is leuk om te zien en niet ver lopen. De rest van de middag rusten we uit. We sparen onze energie voor de komende twee dagen op de Rinjani vulkaan! ;-)
Sendang Gila waterval in Senaru
Dag 1 - van Senaru naar de kraterrand
- Afstand: 9,6 kilometer
- Hoogtemeters: ruim 2.000 meter klimmen
- Totale tijd: 7 uur (incl. pauzes)
Het is nog donker als onze wekker gaat. We hebben onze tassen al klaar staan en schieten snel onze sportieve outfits aan. Na een bananenpannenkoek en een kopje thee zijn we klaar om te gaan.
Als we na een ritje van 3 minuten uit de auto stappen, is het niet even rustig inkomen. Het pad gaat vrij steil omhoog. We zijn begonnen! Rond 7:15 uur komen we bij de officiële toegangspoort naar het nationaal park, maar het ziet er nu allemaal vrij vervallen uit. Onze gids Hendri vertelt ons dat de overheid de ingang na de vorige aardbeving van half maart had gebarricadeerd, maar dat de locals de barricade hebben weggehaald. Zonder tours naar de Rinjani hebben de bewoners van Senaru geen inkomsten en het belang om de vulkaan op te gaan is voor hen groot. Helemaal officieel open is deze wandelroute dus blijkbaar niet... Ik kan het niet helpen dat ik het eerste half uur van onze hike in mijn hoofd bezig ben met de risico's en niet met genieten. Het zou natuurlijk wel heel toevallig zijn (en heel erg pech hebben) als er precies nu een aardbeving komt als wij op de vulkaan zijn, maar toch.
We zijn begonnen!
Een half uur nadat we de toegangspoort zijn gepasseerd komen we bij Pos 1. Dit is een plek om even uit te rusten na het eerste uur hiken door de vochtige jungle. Ik deel mijn zorgen met Ronny en gelukkig kan hij ze wegnemen. Niet teveel denken aan "wat als...", daar voorkom je niks mee en het vermindert alleen maar je plezier. We moeten gewoon genieten en dat gaan we doen!
Iets voor half 10 zijn we bij Pos 2. Het is echt fijn dat ze de route hebben opgedeeld in stukjes. Je bent daardoor tijdens het klimmen niet bezig met hoe ver het nog is naar het eindpunt, maar werkt toe naar het volgende rustpunt. Dat maakt het mentaal veel beter te behappen! :-) Maar de echte knokkers zijn de dragers. Wat zijn zij sterk zeg! Met flink wat kilo's op hun nek lopen ze op hun slippers naar boven. En ja, ze halen ons gewoon in. Wat een bikkels!
Bij Pos 2 ontmoeten we onze twee dragers en samen met de gids gaan zij aan de slag met het bereiden van onze lunch. En denk maar niet dat ze zich er vanwege de omstandigheden makkelijk vanaf maken. Er wordt uitgebreid gekookt en ruim een uur later krijgen we een vol bord nasi met kip en kroepoek voorgeschoteld. En het is niet alleen veel, het smaakt ook nog super! Verlies je bord alleen niet uit het oog, want in de bomen hangen hongerige apen. ;-)
Na een lange lunchpauze vertrekken we iets voor half 12 weer. Als we weglopen, begint het zacht te regenen. Een beetje regen is niet zo erg. Maar we zijn nog geen 10 minuten verder en het komt echt met bakken uit de lucht. Zelfs het dichtbegroeide bos waar we in lopen geeft nu geen beschutting meer. Naar Pos 3 is het weer flink klimmen en door de regen is het op sommige delen extra glibberig. Het is een pittig stuk en we zijn dan ook blij als we na 5 kwartier hiken aankomen bij Pos 3 waar we even rust nemen.
Helaas wil het maar niet opklaren. We zijn inmiddels behoorlijk doorweekt en doordat we steeds hoger zitten, is de temperatuur veel minder hoog. Als je stil zit, krijg je het snel koud en dus gaan we na een kwartiertje rusten maar weer door. Het laatste stuk tot de campsite is steil en het pad is brokkerig. Door de aanhoudende regen stroomt het water inmiddels over het pad naar beneden en hebben we een behoorlijk zwembad in onze schoenen. Het is doorbijten nu. 1 uur en 10 minuten na ons vertrek bij Pos 3 zijn we er: de campsite!
Yes, we zijn er!
Onze gids stelt voor om niet óp de kraterrand te slapen, maar net iets eronder. Mocht er dan een aardbeving komen, dan schuiven we in ieder geval niet met ons tentje en al de krater in. Hoewel andere tourbedrijfjes hun gasten gewoon op de kraterrand laten slapen - het uitzicht is daar natuurlijk mooier - vinden wij het juist goed dat zij veiligheid voorop stellen. In een half uurtje kunnen wij vanaf onze tent ook op de kraterrand zijn. Helaas is het weer zo slecht die middag dat het geen zin meer heeft om naar de kraterrand te klimmen voor de zonsondergang. Het zit zo dicht dat we het kratermeer toch niet zouden zien en onszelf alleen maar vermoeien zonder daar iets voor terug te krijgen. In de ochtenden is het vrijwel altijd helder op de Rinjani vulkaan, dus we zorgen dat we er met zonsopkomst wél zijn.
Wederom worden we goed verwend door onze gids en de dragers. In de middag krijgen we gebakken banaan als snack en als avondeten hebben ze een lekkere curry gemaakt. En precies als de zon bijna ondergaat, klaart het eventjes op op de Rinjani vulkaan. Het zorgt voor een prachtig uitzicht. We zijn boven de wolken! Met een tevreden gevoel duiken we op tijd onze tent in. Morgen moeten we weer vroeg in actie komen!
Dag 2 - zonsopkomst bij de kraterrand en terug naar Senaru
- Afstand: 9,6 kilometer
- Hoogtemeters: ruim 2.000 meter afdalen
- Totale tijd: 5 uur (incl. pauzes)
De zon komt vroeg op in Indonesië, al rond 6:15 uur 's ochtends. Hendri staat dus al vroeg bij onze tent om te zeggen dat het tijd is om wakker te worden. Het is een korte maar steile klim tot de kraterrand, maar dan heb je wel wat. We zien de top van Rinjani, het kratermeer met wat wolken die erin hangen en de rokende Barujari vulkaan die in het kratermeer ligt. Langzaam komt de zon op en wordt het landschap meer en meer verlicht. Dít is waar we gisteren de hele dag voor hebben gewerkt!
Nadat we genoten hebben van dit natuurspektakel, gaan we terug naar onze tentjes. Onze dragers hebben al een ontbijtje klaar staan voor ons. Wat zijn het toppers! Rond 8 uur beginnen we aan onze afdaling. Bij de originele trekking van 3 dagen loop je niet twee keer over hetzelfde pad, maar door de huidige omstandigheden kan het helaas niet anders. Gelukkig gaat afdalen een stuk sneller dan klimmen. Op sommige stukjes is het even uitkijken vanwege grote afstapjes en glibberig gruis of modder, maar over het algemeen is het goed te doen.
We nemen afscheid van onze mooie kampeerplek. Tijd om af te dalen!
Alhoewel, als de dragers ons ongeveer voorbij gerend komen, dan voel je je wel heel langzaam, hoor! ;-) Maar we laten ons niet gek maken en doen het op ons eigen tempo. Veiligheid is belangrijker dan snelheid!
Na 40 minuutjes dalen bereiken we Pos 3 en nog eens een uurtje later zijn we bij Pos 2. We zijn nu alweer een kilometer gedaald vanaf onze campsite en dat voel je wel in de knietjes. Wij hebben gisteren al een wandelstok gekregen van onze gids en eigenlijk lopen we daar nooit mee, maar nu komt het toch goed van pas. Het ontlast je benen een beetje en ook bij de glibberige stukjes geeft de hiking stick net dat beetje extra houvast.
Een stok geeft je net wat meer houvast tijdens het stijgen en dalen.
Als we rond 11:15 uur bij Pos 1 arriveren, zijn onze dragers al druk bezig met het bereiden van de lunch. Het smaakt weer super en na een uurtje pauze is het tijd om het laatste stuk van de hike te volbrengen. We nemen afscheid van onze dragers en drukken ze een mooie fooi in hun handen. Wat hebben we respect voor deze mannen!
Iets minder dan 5 uur nadat we bij onze campsite zijn vertrokken, staan we weer bij het beginpunt. We did it! En alles is goed gegaan. Nu is het tijd voor een ijskoud biertje én een douche! :-)
Een touroperator kiezen
Er zijn tal van touraanbieders voor een trekking naar Rinjani. Ik raad je aan om op Tripadvisor reviews te lezen voor je een touroperator kiest. Je wilt immers wel een kundige gids, schone tent en slaapzakken en goed eten tijdens je trekking. Vervolgens kun je bij enkele touraanbieders prijzen en beschikbaarheid opvragen via Whatsapp en je keuze maken.
Voor een 2-daagse privé tour (2 personen) naar de kraterrand van Rinjani betaal je ongeveer 1,9 tot 2,6 miljoen Indonesische roepia per persoon. Omgerekend is dit €120 tot €165. Dit is vrijwel altijd inclusief het vervoer naar Senaru, accommodatie in Senaru de nacht voor de trekking, alle benodigdheden tijdens de trekking (tenten, slaapzakken, etc.), 1 drager per persoon (check dit, sommige tourbedrijven laten minder dragers mee gaan en ze veel te veel tillen!) en een gids, onbeperkt drinkwater, maaltijden (vanaf lunch dag 1 t/m lunch dag 2) en vervoer naar je volgende bestemming na de trekking. Het enige wat niet is inbegrepen zijn fooien voor de gids en de dragers.
Wij hebben onze trekking gedaan met Halomi Trekker en zijn hier hartstikke tevreden over. Onze gids Hendri was een sociale jongen en onze dragers werkten enorm hard. Met zijn drieën zorgden ze ervoor dat we niks tekort kwamen. Achteraf vroegen ze of we nog verbeterpunten voor ze hadden, maar die hadden we eigenlijk niet. Dat zegt genoeg, toch!
Onze gids en de twee dragers
Dit moet je meenemen
De dragers brengen de gezamenlijke spullen zoals de tenten, slaapzakken en het eten naar boven, maar er wordt van jou verwacht dat je zelf je persoonlijke spullen draagt tijdens de hike. Probeer dus niet teveel in te pakken, want je moet het zelf de vulkaan op sjouwen! ;-)
Het is het makkelijkste om een dagrugzak van 20 tot 30 liter mee te nemen en je grote backpack achter te laten bij het tourbureautje. Wij begonnen de hike in onze korte broek, een T-shirt en wandelschoenen. In onze tas hadden we een lange broek, een trui, een softshell jas en een muts voor de koudere avond en nacht. Ook regenkleding (regenjas of poncho) en een regenhoes voor je rugzak is onmisbaar. Zorg er altijd voor dat je een setje warme kleding in je tas hebt, zodat je 's avonds sowieso iets droogs hebt om aan te doen als je - net als wij - tot op je onderbroek bent natgeregend. Daarnaast heb je wat toiletspullen, ondergoed, extra korte broek en T-shirt voor dag 2 en eventueel kleding om in te slapen nodig.
Het kan 's avonds fris worden in je tentje. Neem warme kleding mee!
Verder is het handig om deze spullen ook in je rugtas te doen.
- Zonnebrandcrème
- Zaklamp / hoofdlampje
- Toiletpapier
- Slippers
- Plastic zakken om je afval in te bewaren
- Babydoekjes om je 's avonds op te frissen
- Je camera natuurlijk!
- Eventueel een extra accu voor je camera of powerbank om je mobiele telefoon op te laden
Wil je zelf een trekking naar de Rinjani vulkaan doen, dan is het altijd slim om zelf even na te gaan wat de situatie op dat moment is. Het is en blijft je eigen verantwoordelijkheid om de risico's in te schatten en te bepalen of je wilt gaan. In Senaru wordt er gesproken over het openen van de paden naar de top vanaf 2020, maar niks is nog zeker. Hoe (on)rustig het de komende maanden op het eiland is zal hierin een grote rol spelen. Laten we hopen dat de aarde de komende tijd rustig wordt / blijft in Lombok. Deze mensen hebben al zoveel te verduren gehad.
We hopen op betere tijden voor Lombok.
Ga je de Rinjani vulkaan op, dan wensen we je ontzettend veel plezier. Het is een waanzinnige plek en onvergetelijke ervaring!