Hike naar Gaustatoppen voor één van de beste uitzichten over Noorwegen
De 1.883 meter hoge berg Gaustatoppen is een opvallende verschijning in Oost-Noorwegen, vooral omdat hij hoog boven de andere bergen uittorent. Op een heldere dag kun je vanaf de top wel één zesde van het vasteland van Noorwegen zien. Indrukwekkend!
- Minder bekend
- Eerste poging mislukt
- De herkansing
- Eerst een uitdaging voor Bruno
- Onze hike naar Gaustatoppen
- Een grandioos uitzicht
- Nu nog terug
Minder bekend
De meeste reizigers arriveren in het zuiden van Noorwegen of in Bergen en gaan dan gelijk het prachtige gebied vol fjorden in. Wij kwamen vanuit Zweden en hadden heel wat kilometers door Oost-Noorwegen af te leggen voordat we bij de fjorden zouden komen. Daarom zochten we naar mooie plekken of hikes op onze route en zo kwamen we bij Gaustatoppen uit.
De berg is helemaal niet zo bekend en staat niet in de standaard reisroutes door Noorwegen. Toch is hij zeker de moeite waard, vooral vanwege het uitzicht dat je hebt vanaf de top. Met een hoogte van bijna 1.900 meter boven zeeniveau kun je heel ver kijken, als je het geluk hebt dat het helder weer is natuurlijk.
Eerste poging mislukt
Vol goede moed gaan we naar Rjukan, het nabijgelegen stadje. We werken wat en wachten op beter weer, maar dat komt maar niet. De best wel vermoeiende hike doen bij erg bewolkt of zelfs regenachtig weer is een minder strak plan. Dan klim je 700 meter en dan zie je niks! Het slechte weer is de reden dat we onze eerste poging om de hike naar Gaustatoppen te maken afblazen. Een week wachten op misschien goed weer zien we niet zitten en dus reizen we verder. Wel echt balen!
De herkansing
We rijden door richting het Lysefjord en hebben daar gelukkig wel goed weer. We doen de hikes naar Kjeragbolten en Preikestolen en zetten dan koers richting de hike der hikes in Noorwegen: Trolltunga. Ook daar lopen we er weer tegenaan dat de weersverwachting slecht is. De hike naar Trolltunga is in totaal 24 kilometer, dat is al pittig genoeg zonder veel regen. ;-)
En dus zoeken we naar een alternatief voor de tussentijd, enigszins in de omgeving. Gaustatoppen ligt op zo’n 160 kilometer rijden van ons vandaan op dat moment en daar zien de weersvoorspellingen er wel goed uit. We gaan ervoor, poging 2!
Eerst een uitdaging voor Bruno
Gelukkig blijken de weergoden ons gunstig gezind dit keer. Als onze wekker gaat om 7 uur ’s ochtends is de lucht strakblauw. Rijden we dat hele eind in ieder geval niet voor niks op en neer. ;-)
Voordat wij aan de bak mogen, is het Bruno’s beurt. Vanaf Rjukan – gelegen op zo’n 300 meter boven zeeniveau – moeten we via een steile weg vol haarspeldbochten naar de parkeerplaats die op bijna 1.200 meter boven zeeniveau ligt. Flinke klim! Over die 12 kilometer doen wij dan ook wel een klein half uurtje, maar onze krachtpatser laat ons niet in de steek!
Onze hike naar Gaustatoppen
Bij de parkeerplaats Stavsro voelen we gelijk dat we een stuk hoger zitten. De ijskoude wind snijdt in ons gezicht. We gaan maar gauw beginnen, dan krijgen we het vanzelf warm. Het pad naar de top is vrij duidelijk. Alleen maar omhoog!
De afstand is niet heel groot – zo’n 4,5 kilometer – maar je klimt continu. Dat ga je wel voelen in je kuitjes! In het begin is het pad nog vrij makkelijk te belopen, maar de laatste kilometers wordt het steeds meer een brokkelpad met middelgrote rotsen en los liggende stenen. Een goede oefening voor je balans dus.
Ik heb het er taai mee dit keer. Geen idee waarom, maar de weg naar boven valt me best zwaar. Misschien dat je op een gegeven moment toch al merkt dat er wat minder zuurstof in de lucht zit? Of ik had gewoon een off day, kan ook. Gelukkig kun je naast conditie altijd terugvallen op doorzettingsvermogen. De top is al vrij snel in zicht, dus je weet waar je naartoe loopt. Dat motiveert!
Een grandioos uitzicht
Ons harde werken wordt beloond. Na iets minder dan 2 uur staan we bovenop Gaustatoppen en zien we waarvoor we dit hebben gedaan. Wat een uitzicht! Dit 360 graden uitzicht is waanzinnig. De bergen en meren die lager liggen lijken ineens heel klein vanaf deze top. We kunnen heel ver kijken, ook al is het inmiddels wat bewolkter geworden. Gaaf!
Je zou hier nog veel langer rond kunnen kijken, maar met temperaturen onder het vriespunt blijf je niet te lang stilstaan. Wij gaan de toeristenhut in voor een kopje warme chocomel. Dat hebben we wel verdiend!
Nu nog terug
De terugweg is conditioneel veel makkelijker, maar zorgt door het lastige pad en de constante daling voor bibberende knieën en zere tenen. De tweede helft is gelukkig makkelijker en aan het begin van de middag staan we weer bij Bruno. Nu moeten we nog van die steile weg af, terug naar beneden.
Afdalen is met Bruno een stuk spannender dan klimmen. Wij kennen hem inmiddels een beetje, hij komt eigenlijk altijd wel boven. Naar beneden gaan is minder fijn. Zo’n bus van 3.500 kilo rolt best rap naar beneden bij hellingen van 10%. Tel daarbij op dat onze remmen niet zo krachtig zijn als in de moderne auto’s van tegenwoordig en je snapt dat wij bij lange afdalingen met samengeknepen billen zitten.
Alleen op de motor afremmen door in een lage versnelling te rijden is namelijk vaak niet genoeg, zeker niet als er ook haarspeldbochten getrotseerd moeten worden. Bijremmen is dus noodzakelijk, maar dat wil je ook weer niet te veel doen, omdat de remmen dan oververhit raken.
In zijn 2e versnelling rollen / remmen we de berg weer af en we zijn maar wat blij als we weer in Rjukan zijn. Nu is de uitdaging van vandaag écht getrotseerd, voor ons en voor Bruno!