Persoonlijke update tijdens onze wereldreis | Oh nee, nog maar 3 weken!
Wat bevalt het rondreizen ons goed. Dit heerlijke leven kunnen we nog maanden volhouden. Helaas komt het einde van wereldreis deel I in zicht. Het liefst zijn we hier nog niet mee bezig, maar een duiveltje in mijn hoofd roept steeds: geniet er nog maar van, straks is het voorbij! En genieten dat doen we zeker. Zoveel dat het soms juist dubbel is. Ik besef regelmatig hoe gaaf het is wat we allemaal zien en meemaken. Dat besef is natuurlijk goed, omdat je op deze manier echt aan het genieten bent van het hier en nu. Maar tegelijkertijd zorgt het er ook voor dat de spanning voor de ziekenhuisuitslagen in juni/juli toeneemt… Want mogen we na een maandje in Nederland wel doorgaan met dit fantastische leven?
De weken vliegen voorbij
15 weken en 1 dag. Toen we op 5 maart vertrokken, voelde het alsof we heel lang weg gingen. En dat is ook zo, tot nu toe waren we maximaal 24 dagen aan één stuk van huis en nu ineens 3,5 maand. Als ik terug kijk op de eerste weken van onze reis in Laos, dan voelt dat ook zeker wel als lang geleden. Vooral omdat we in de tussentijd zo onwijs veel gezien en gedaan hebben! Toch is het ook echt voorbij gevlogen. Iedere dag maak je weer iets mee en voor je het weet ben je weer een week verder. Toen we eenmaal over de helft waren, veranderde mijn gevoel van 'we hebben nog heel lang' ineens naar 'oei, we zijn al over de helft'.
Dat de weken voorbij vliegen komt natuurlijk doordat we het zo ontzettend fijn hebben samen. Allebei hebben we geen seconde spijt gehad van onze keuze om alle zekerheden achter te laten en te gaan reizen. Als je reist, beleef je iedere dag wel iets. Grote highlights en activiteiten staan goed in je geheugen gegrift, maar ook de kleine dingen blijven je bij. Een lief meisje in de bus dat ons zomaar wat van haar lotus (vrucht, de pitjes worden gegeten in Cambodja) gaf. De schattige kindjes die altijd vrolijk zwaaien als je op de fiets of scooter langs komt. We zijn duizenden herinneringen rijker en die zijn zo waardevol! Wat ben ik dankbaar voor deze ervaring. We hebben de tijd van ons leven!
Lieve mensen & mooie herinneringen
Wat gaat er komen...
19 juni vliegen we terug naar Nederland en 22 juni word ik weer in het ziekenhuis verwacht voor controles. Nu dat moment langzaam dichterbij komt, wordt het moeilijker om het hele gezondheids-gebeuren van je af te zetten. Ik vind het niet per se erg om even in Nederland te zijn (lekker kroelen en bijkletsen met onze lieve familie, vrienden en vriendinnen), maar de onzekerheid of we na een paar weken door mogen reizen naar Zuid-Amerika maakt het lastig. Het plan is namelijk om bij een goede ziekenhuisuitslag weer een ticket te boeken en voor 4 á 5 maanden te gaan backpacken in Zuid-Amerika, tot de volgende ziekenhuiscontrole.
Steeds meer spookt door ons hoofd: wat staat ons te wachten als we thuis komen? Het wordt weer zo'n moment dat je leven twee kanten op kan gaan: in het slechtste geval moeten we starten met een maandenlange behandeling en zullen we voorlopig gebonden zijn aan Nederland en in het beste geval gaan we na 4 weken weer op reis en kunnen we dit bijzondere, fijne leven voortzetten. Twee uitersten, hè.
Het lastigste is misschien nog wel dat we (nog) geen vertrouwen hebben in een positieve uitslag. Je hoopt er natuurlijk heel erg op, maar het afgelopen jaar hebben we niet één keer een fijn bericht gehad zonder 'mitsen en maren'. Het vertrouwen dat het ook een tijdje stabiel kan blijven komt vanzelf terug als het een periode gewoon goed gaat. Ik hoop echt dat we dat vanaf juni gaan opbouwen!
Maar, eerst gaan we nog alles eruit halen wat erin zit. Er staan nog hele toffe dingen op onze planning. We zijn nu in het leukste stadje van Vietnam (Hoi An), we gaan ons duikbrevet halen op Koh Tao en het misschien wel mooiste nationaal park van Thailand bezoeken. Ondanks de spanningen en onzekerheid die langzaamaan weer opborrelen, zijn we ultiem gelukkig. We zijn samen en we doen dit gewoon. Hoe het verder gaat, zien we wel. Tijdens ons reizende leven bekijken we alles van dag tot dag. Misschien goed om dat in het Nederlandse leven ook maar gewoon vast te houden. :-)