Reed Lakes Trail: een pittige maar prachtige hike in Alaska | Ontdek de natuur aan de Hatcher Pass
Kleurrijke bloemen, een snelstromende rivier, rauwe bergen, kletterende watervallen, enorme rotsblokken en blauwe bergmeren. Tijdens de Reed Lakes Trail kom je het allemaal tegen! Deze geliefde hike - gelegen aan de Hatcher Pass - is uitdagend en ga je nog enkele dagen voelen in je knieën en spieren, maar voor dit landschap is dat niet erg. Het is geen moment saai! Wij delen onze ervaring en tips voor de Reed Lakes Trail in Alaska.
- Reed Lakes Trail - hike statistieken
- Onze ervaring met de Reed Lakes Trail
- Blij dat we de Reed Lakes Trail gedaan hebben
Reed Lakes Trail - hike statistieken
- Start- en eindpunt: Reed Lakes Trailhead aan de Hatcher Pass
- Afstand: 14,5 kilometer
- Hoogtemeters: 622 meter
- Moeilijkheidsgraad: uitdagend
- Benodigde tijd: 6 tot 7,5 uur
Onze ervaring met de Reed Lakes Trail
Een frisse maar zonnige start
Vandaag is het een prachtige dag voor een hike. De zon schijnt en de lucht is nog lekker fris. We hebben afgelopen nacht geslapen op een wildkampeerplek aan de Hatcher Pass, waardoor we maar een paar kilometer naar de trailhead hoeven te rijden.
Bloemen, bessen en struiken
De eerste kilometers zijn makkelijk. We lopen over een gravelpaadje tussen weelderige struiken en veel bloemen. Naast ons klinkt de rivier en onderweg zien we de locals bessen plukken in de struiken. Verder weg zien we de bergflanken die de hike straks een stuk moeilijker gaan maken. Maar voor nu is het nog een heerlijke, ontspannen wandeling waarbij alle kleuren in het landschap zorgen voor een idyllisch plaatje.
In de verte spotten we de waterval waar we naartoe moeten en vanaf waar de klim gaat beginnen. Maar voordat we aan het zigzagpad omhoog beginnen, strijken we neer op een groot rotsblok voor koffie en koekjes. Dit landschap laat je onthaasten!
Op zoek naar de juiste route
Na dit ontspannen moment is het toch echt tijd om onszelf aan het werk te zetten. Zigzaggend maken we snel veel hoogtemeters en het pad wordt steeds wat technischer. Er is modder en de grote stenen op het smalle pad zorgen voor grote stappen omhoog. Ondertussen is het nog volop genieten, want wat is het hier mooi. Het ene moment voelt het landschap zacht en lieflijk en het andere moment wild en rauw. Wij vinden het leuk!
Nadat we op de hoogte zijn waar de waterval begint, komen we in een veld met allemaal grote rotsblokken uit. Hier is geen duidelijk pad te herkennen en dus proberen we zelf de meest logische route te zoeken. Soms betekent dat omdraaien en een andere weg vinden, omdat je op een onmogelijke plek uitkomt. Regelmatig komen er handen en voeten aan te pas, maar na een tijdje ontstaat er weer iets van een wandelpad voor ons. Fijn!
Klauteren over de rotsblokken
Die blijdschap om het feit dat er weer een pad is, vervliegt snel. Na een minuut of 10 komen we bij het volgende gedeelte dat enkel bestaat uit enorme rotsblokken. Deze grote stenen vormen een natuurlijke brug over de rivier en daar steken wij over, want op de kaart hebben we gezien dat het pad straks verdergaat met de rivier aan onze rechterhand. Als we over de natuurlijke rotsbrug lopen, horen we het water onder ons hard stromen, maar we zien het niet. Een gekke gewaarwording!
Op het eerste gezicht lijkt deze partij van rotsblokken ondoordringbaar, maar stap voor stap komen we steeds iets verder. Het is continu zoeken naar een mogelijke route, hele grote stappen zetten om van de ene naar de andere rots te komen, balans zoeken en met handen en voeten jezelf vooruit helpen. Het is echt niet makkelijk. Sommige hikers hebben hun honden meegenomen op de Reed Lakes Trail, maar lang niet alle honden nemen hun baasjes dat in dank af. Ze janken van angst en durven regelmatig de (voor hen) reusachtige sprong naar het volgende rotsblok niet te maken. Sneu!
Opschieten doet het in ieder geval niet tijdens dit deel van de hike. We slaken een zucht van opluchting als we iets verderop weer gras zien met een pad erdoor, maar merken dat de hike alsnog erg technisch blijft. We moeten stroompjes water oversteken, diepe modderpoelen ontwijken, steil klimmen en onszelf rondom rotsblokken manoeuvreren. Dit lijkt net een hindernisbaan!
Het is een stevige hike, maar het landschap beloont ons continu voor onze moeite. Bij veel hikes loop je naar één mooi punt en is het onderweg niet zo heel interessant, maar bij de Reed Lakes Trail word je de hele tijd verwend door prachtige natuur.
Pauzeren bij Lower Reed Lake
De eerste grote beloning voor ons geploeter is daar: we zijn bij Lower Reed Lake. Zo, dat hebben we maar mooi gehaald! We nemen hier even pauze om onze benen te laten rusten en wat te lunchen. Je kunt mindere plekken hebben voor een boterham hoor!
Via de waterval naar Upper Reed Lake
Het is nu nog 1,7 kilometer naar Upper Reed Lake. Zoals de naam al doet vermoeden ligt Upper Reed Lake hoger dan Lower Reed Lake en dus moeten we nog één keer klimmen. Onderweg komen we nog een schitterende waterval tegen.
Gelukkig is deze laatste klim minder technisch dan de vorige klimpartijen en dus gaat het vrij vlot. Uiteindelijk arriveren we 4,5 uur na ons vertrek bij Upper Reed Lake. We moeten er wel bij zeggen dat we 2 keer een vrij lange pauze hebben gehouden. Ik gok dat het een dikke 3 uur hiken is geweest en de rest koffieleuten en bammetjes eten. Maar goed, 3 uur over iets meer dan 7 kilometer. Dat geeft wel aan dat het geen makkelijk wandelingetje was. ;-)
Beide meren zijn trouwens erg mooi. We kunnen moeilijk een favoriet kiezen. Bij Upper Reed Lake ligt nog sneeuw op de berg erachter, maar Lower Reed Lake is omgeven door groen en ligt naast een waterval. Ze hebben allebei hun charme!
Een trage terugweg
Vaak gaat de weg terug - waarbij je afdaalt - sneller dan de heenweg, maar bij de Reed Lakes Trail maakt het weinig uit of je klimt of daalt. De meest vertragende factor is en blijft namelijk het terrein. En ja, ook op de terugweg moet je weer door die steile, gladde modderstukjes, van rotsblok naar rotsblok hupsen en puntige stenen ontwijken. Je moet je de hele tijd focussen en er lijkt geen einde aan te komen.
Tegen het einde beginnen onze enkels en knieën tegen te sputteren, maar dan zien we eindelijk het vlakke pad waarop we zijn begonnen. Het is nu nog wel een paar kilometer tot de parkeerplaats, maar deze kilometers gaan een stuk sneller. Gelukkig, want we zijn op!
Blij dat we de Reed Lakes Trail gedaan hebben
Ook al voelen we het dagen later nog in onze knieën en spieren, we zijn blij dat we de Reed Lakes Trail hebben gedaan. Het was een sportieve uitdaging die ons de hele tijd beloonde voor onze inzet. Het landschap is ontzettend gevarieerd en verveelt geen seconde. Een aanrader als je in Alaska bent dus!