Een memorabel bezoek aan Slab City: de plek waar alles kan | Bekend van Into the wild
Voor fans van het boek of de film Into the wild, zal de naam Slab City een belletje doen rinkelen, maar verder vind je deze plek niet in reisgidsen of op social media. Slab City is een unieke gemeenschap in het zuidwesten van de VS. Er zijn geen regels, geen basale voorzieningen en geen echte huizen. Vrijheidszoekers trekken van heinde en verre naar Slab City voor een leven off the grid en ze vinden het prima als jij als toerist een kijkje komt nemen. En dat is iets wat je niet snel vergeet!
- Over Slab City
- Is het verstandig om Slab City te bezoeken?
- Salvation Mountain
- Het echte Slab City
- East Jesus
- Op weg naar de bibliotheek
- Is Slab City een aanrader?
Over Slab City
In de verlaten, kale en meedogenloze woestijn van Californië ligt Slab City. Ooit deed deze locatie dienst als Camp Dunlap voor het Amerikaanse leger, maar sinds 1961 is de plek niet meer op die manier in gebruik. Wat overbleef van Camp Dunlap waren grote betonnen platen in de woestijn. (Slabs is de Amerikaanse term voor deze betonnen platen.) In eerste instantie gingen medewerkers van de chemische fabriek in de omgeving hier tijdelijk wonen in hun caravans en campers en langzaamaan ontstond zo een gemeenschap van camperaars en andere vrijheidszoekers.
Alhoewel de grond nu officieel van de overheid is, wordt Slab City niet gereguleerd. Iedereen is vrij om er - tijdelijk of permanent - te komen wonen, zonder kosten. Je moet alleen zelf zorgen voor onderdak, water, eten en meer, want voorzieningen zijn er niet in Slab City. Het is echt een off the grid leven waarbij basale dingen als stroom, riolering, water en afvalverwerking ontbreken.
Dat trekt mensen in allerlei soorten en maten aan. Van gepensioneerden die de koude winter in hun eigen staat willen ontvluchten tot drugsverslaafden, je vindt het allemaal in Slab City. In de winter kent de gemeenschap wel duizenden bewoners, maar in de zomer tref je er nog maar een paar honderd aan. Het klimaat is namelijk meedogenloos en in de zomerhitte is het hier niet te doen. Op de één of andere manier weten sommige die-hards het toch vol te houden op deze onverbiddelijke plek midden in de woestijn.
Is het verstandig om Slab City te bezoeken?
Wij kennen Slab City en Salvation Mountain van de film Into the wild. Deze film - waarbij de hoofdpersoon Alexander Supertramp de wildernis van Alaska in trekt - heeft ons zeker geïnspireerd om Alaska aan onze reis door Amerika toe te voegen. Voordat Alexander Supertramp naar Alaska trekt, brengt hij tijd door met hippies en rubber tramps (zoals ze zichzelf noemen, het zijn zwervers die rondtrekken in een voertuig) in Slab City. Wij vallen dus helemaal in de doelgroep met Bruno als ons huis op wielen! ;-)
Het lijkt ons leuk om eens een kijkje te nemen in Slab City, maar we twijfelen wel een beetje. Zitten de bewoners er wel op te wachten dat je komt kijken? Voelt het niet een beetje als aapjes kijken? We lezen dat Slab City niet alleen ultieme vrijheidszoekers aantrekt, maar ook verslaafden. Aangezien er geen regels zijn en de politie er niet komt, vragen we ons af of het veilig genoeg is om een bezoekje te brengen aan Slab City.
Toch hebben we het gevoel dat Slab City een bijzondere plek is die we wel zouden willen zien en ervaren. Enkele blogs stellen ons gerust voor wat betreft de veiligheid en dus gaan we - na ons bezoek aan Joshua Tree National Park - die kant op. Een tikkeltje zenuwachtig zijn we wel, want je weet toch niet goed wat je te wachten staat.
Salvation Mountain
Iets voordat we Slab City bereiken, maken we een stop bij Salvation Mountain. Deze kleurrijke blikvanger kun je niet missen. Salvation Mountain is een heuvel vol met verf, spreuken en tekeningen. Leonard Knight startte het project Salvation Mountain in 1984 en wijdde er zijn verdere leven aan. Salvation Mountain heeft een gelovige insteek, maar daar hebben we ons niet in verdiept. Wij wilden hier gewoon een kijkje nemen!
Salvation Mountain blijkt een goede plek te zijn voor een eerste, voorzichtige kennismaking met Slab City. Er zijn nog een handvol toeristen als wij er zijn en er is bijvoorbeeld een site manager die de boel in de gaten houdt. Het voelt hier prima en dus krijgen we genoeg vertrouwen om verder Slab City in te rijden.
Het echte Slab City
Nu we echt The Slabs in rijden, zien we hoe mensen hier leven. Ze wonen in caravans, oude campers of andere hutjes. Sommige zakken bijna in elkaar van ellende en het lijkt er niet op dat iemand hier kan leven, maar schijn bedriegt. Sommige mensen hebben aan heel weinig genoeg, blijkbaar. Rondom ‘de huizen’ ligt een hoop troep. Van huisafval zoals plastic flessen tot oude apparaten, zoals magnetrons en tv’s. Hier en daar scharrelt een hond door de stoffige en bumpy straten. Het is een fascinerend gezicht en wij kijken onze ogen uit.
Tegelijkertijd willen we niet te opzichtig kijken. Deze mensen wonen hier, ze zijn geen toeristische attractie. We vinden het belangrijk om Slab City op een respectvolle manier te bezoeken en daarom maken we niet veel foto’s van het straatbeeld. Dat voelt toch wat ongemakkelijk.
We vragen ons af hoe de bewoners van Slab City het allemaal rooien zonder stroom, afvalverwerking, een riool en stromend water. Helaas kunnen we het niet makkelijk vragen, want we zien bijna niemand buiten. Nou is het ook niet zo’n mooi weer, dat kan er mee te maken hebben.
East Jesus
Eén van de soort van toeristische locaties in Slab City is East Jesus. We hebben geen idee wat we moeten verwachten, maar dat zien we vanzelf. East Jesus blijkt een soort openluchtmuseum te zijn met absurde kunst gemaakt van afval. Van oude tv’s tot blikjes en flessen, werkelijk alles wordt hier verwerkt in een kunstwerk. Simpel gezegd is het een samenraapsel van heel veel en dat leidt dan gek genoeg toch weer tot iets van samenhang en een arty sfeer.
We weten bijna niet waar we moeten kijken, het is zoveel. Sommige kunstwerken hebben een duidelijke boodschap, andere zijn gewoon tof doordat er zo creatief omgegaan is met afgedankte spullen. Her en der kraakt er iets in de wind of rinkelt er een belletje. Het sfeertje is gek, maar we voelen ons wel op ons gemak en dus kijken we rustig rond. We vinden het eigenlijk wel een hele leuke plek. Absurd en bijzonder, maar ook leuk.
Op weg naar de bibliotheek
Na ons bezoek aan East Jesus willen we nog naar de bibliotheek. Dat schijnt ook een aparte ervaring te zijn. Om bij de Slab City Library te komen, moeten we door de kern van The Slabs rijden en nu wordt ons duidelijk dat dit echt een gemeenschap in het klein is. Er is een camping, een internetcafé, een plek om spullen te ruilen en zelfs een hostel.
We zijn wel benieuwd hoe het dagelijks leven eraan toe gaat in de praktijk. Er wonen ‘normale mensen’, maar ook drugsverslaafden. Gaat dat altijd allemaal goed samen? We zouden graag eens als een vlieg een tijdje rondhangen hier. Nu blijft er voor ons veel achter gesloten deuren.
Helaas blijkt de Library gesloten en daarom keren we - veel indrukken rijker - terug richting de bewoonde wereld.
Is Slab City een aanrader?
Wij zijn achteraf blij dat we - ondanks onze twijfels en de lichte buikpijn vooraf - naar Slab City zijn gegaan. Het is weer eens wat anders dan een hike, nationaal park of bruisende stad. Het is lastig om de sfeer en ons gevoel bij Slab City over te brengen. Daarvoor moet je het zelf gaan ervaren. Wij hebben ons in ieder geval geen moment onveilig gevoeld. Alles is heel vrij en als je op een respectvolle manier met mensen omgaat, dan kun je dat meestal terug verwachten.
Of je in Slab City wil overnachten, dat is een andere vraag. Je mag er overigens gewoon vrij kamperen zolang als je wil, dus het kan gemakkelijk. Maar ik weet niet of wij ons daar helemaal comfortabel bij zouden voelen. Als je voor een langer bezoek naar Slab City gaat, dan wordt aangeraden om wat spullen mee te nemen die je kunt weggeven of ruilen om zo ‘vrienden te maken’ met de inwoners van Slab City.
Wij vonden het in ieder geval een bijzonder uitstapje en The Slabs zullen ons nog lang bijblijven. Iedere keer als we nu de film Into the wild kijken, dan denken we: “Daar zijn wij ook geweest.” Super tof, toch!