Highlights in Yoho National Park: Emerald Lake en Iceline Trail | Een gebied vol meren, bossen en gletsjers
Yoho was het eerste nationale park in de Rocky Mountains dat op onze route lag. Na maandenlang uitgekeken te hebben naar deze beroemde Canadese regio, was het eindelijk zover. Op ontdekking in een gebied vol meren, bossen en gletsjers! We verkenden Emerald Lake - de turquoise parel van Yoho - en liepen de pittige Iceline Trail. Wat ons betreft de hoogtepunten van Yoho National Park!
Emerald Lake
Dit turquoise meer in Yoho National Park is de absolute publiekstrekker. Met een minimale inspanning - je parkeert op 100 meter van het meer - sta je aan de rand van het prachtige Emerald Lake. De kleur van het water is kenmerkend voor dit meer, maar de omringende bergen maken het plaatje pas echt compleet.
De meeste mensen maken een paar foto’s bij het uitkijkpunt en stappen dan weer de auto of bus in. Op naar de volgende bestemming. Wij nemen echter wat uitgebreider de tijd en wandelen samen met Karel en Laura - het Belgische stel dat we een week eerder ontmoette - een rondje om Emerald Lake. Dat is iets meer dan 5 kilometer en lekker vlak wandelen. Niks moeilijks aan! Het is wel warm en vochtig weer en dus plonzen we nog even met zijn allen in het water.
Helaas zien we Emerald Lake lang niet op haar best. Er woeden onwijs veel bosbranden in de regio op het moment dat wij in de Canadese Rocky Mountains zijn en dat is duidelijk te zien. Over het gehele landschap hangt een waas van rook. Zo zonde en verdrietig om te zien hoe zoveel mooie natuur in rook opgaat! We proberen er toch een beetje doorheen te kijken en we zien echt wel dat dit - zeker met helder zicht - een hartstikke mooie plek in Yoho National Park is.
Iceline Trail
De volgende dag hebben we onze zinnen gezet op de Iceline Trail in Yoho. Deze hike voert je in 17 kilometer langs krachtige watervallen, door groene bossen, langs ontzagwekkende gletsjers en naar idyllische bergmeren. Het viel ons best zwaar door de afstand in combinatie met het klimmen, maar we zijn blij dat we de Iceline Trail gelopen hebben. Op het einde wachtte ons nog een spannend avontuur. Lees snel verder als je benieuwd bent naar onze ervaring met de Iceline Trail!
Iceline Trail via Celeste Lake - statistieken
- Start- en eindpunt: Takakkaw Falls
- Afstand: 17,5 kilometer
- Hoogtemeters: 695 meter
- Route: Takkakaw Falls > Iceline Trail > Celeste Lake > Laughing Falls > Yoho Valley Trail
- Moeilijkheidsgraad: uitdagend
- Benodigde tijd: 6 tot 7 uur
Let op: je kunt de Iceline Trail ook via Little Yoho lopen, maar dan heb je het over een hike van bijna 21 kilometer.
Een mooie start bij de Takakkaw Falls
Onze hike van vandaag start bij een prachtige, hoge waterval: de Takakkaw Falls. Als de schoonheid van deze waterval maatgevend is voor de rest van de hike, dan staat ons nog veel moois te wachten vandaag. We hebben er zin in!
Zodra we vlak bij het Whiskey Jack Hostel de weg zijn overgestoken, begint de Iceline Trail echt en dat voelen we. Omhoog, omhoog, omhoog! Het pad leidt ons door de bossen en zet onze kuiten aan het werk, want het is niet alleen continu stijgend, het is nog steil ook. Af en toe komen we op een open plek en aan de hand van de Takakkaw Falls krijgen we zo een idee van hoeveel we al geklommen hebben.
Ook al zien we wel degelijk vooruitgang, het valt ons zwaar vandaag. We merken dat we lang niet meer flink gehiked hebben en voor ons gevoel blijft de klim maar duren. Om dan tussen al dat ploeteren door ook nog geluid te maken om de beren te waarschuwen dat we eraan komen, dat is een extra opgave. Maar aan de plukken berenharen op het pad en in takken te zien, zitten ze hier zeker en dus maken we met ons laatste beetje adem af en toe wat geluiden.
Na een uur maakt de begroeiing plaats voor een rotsachtig landschap. We komen boven de boomgrens, maar dat betekent niet dat er een einde komt aan de klim. We nemen een lunchpauze en pushen onszelf dan tot de top van de volgende klim. En de volgende en de volgende. Totdat we bij de natuurfenomenen komen waar het om draait op de Iceline Trail: gletsjers!
Omgeven door bergen en ijs
Nu wordt het leuk! Het pad gaat nog wel wat omhoog en omlaag, maar we hebben afleiding van de inspanning, want we lopen pal naast enkele gletsjers. Als we naar rechts kijken, zien we beneden de Yoho Valley liggen en in de verte nog meer gletsjers tussen hoge bergen. Helaas is het zicht - ondanks het zonnige weer - niet goed. Er woeden ontzettend veel bosbranden in de regio en de lucht is niet felblauw, terwijl er geen wolkje aan de lucht is. Het is net alsof er een dikke laag smog hangt. Het uitzicht is nog steeds indrukwekkend, maar ik weet zeker dat het in andere omstandigheden nog veel mooier is.
Het is volop zomer en dat betekent dat er ijs van de gletsjers smelt. Dat zien we terug in de watervallen om ons heen en de riviertjes die we moeten oversteken. Bij sommige riviertjes stroomt het water best hard en staat het vrij hoog, maar we kunnen steeds via een paar uitstekende rotsblokken met droge voeten de overkant bereiken.
Naar Celeste Lake
Na enkele kilometers door dit rotsachtige landschap met kale bergen en imposante gletsjers te hebben gelopen, is het tijd om af te dalen. Het duurt niet heel lang voordat we weer in het groen wandelen. Het ziet eruit als zo’n typische omgeving waar beren graag zitten en dus blijven we alert en geluiden maken tijdens het hiken.
Na een tijdje afdalen komen we bij Celeste Lake. Een hele serene plek met het kalme water en de donkergroene bossen eromheen. Er is hier niemand. Behalve heel veel vliegen die ons het leven zuur proberen te maken! ;-) We eten snel wat kersen en gaan dan maar gauw verder.
Iets verderop komen we nog zo’n prachtig meer tegen in de bossen en ondertussen blijven we maar afzakken. Onze benen zijn moe, maar we zijn nog lang niet terug op de parkeerplaats. Er zit niets anders op dan doorzetten, maar dan speelt de vermoeidheid ons parte: Ronny valt over een steen. Uit een reflex vangt hij zich zodanig op dat de camera ongedeerd is, maar zelf heeft hij even serieuze pijn. Gelukkig trekt het snel bij en kunnen we onze weg vervolgen.
Laughing Falls
Het is inmiddels tegen 5 uur als we bij de Laughing Falls aankomen. We slaken een zucht van opluchting, omdat het grote afdaalwerk er nu op zit. We genieten van de Laughing Falls. Deze krachtige waterval met wilde rivier is zoals we een waterval het liefst zien. Ongerept, vol power en zonder gedrang voor een foto. Echt de moeite waard!
Spanning in de Yoho Valley
De laatste 4,5 kilometer van de hike wandelen we door de Yoho Valley. Het is nu vrij vlak en dus proberen we de pas erin te houden. Totdat we door 2 tegemoetkomende hikers worden gewaarschuwd: er zit verderop een zwarte beer vlak bij het pad en anderen hebben ook een kleintje gezien. Een vrouw die in dezelfde richting hiket als wij is alleen en heeft geen berenspray bij en sluit zich daarom tijdelijk bij ons aan. In een groepje ben je veiliger dan alleen!
Met zijn drieën wandelen we verder en inderdaad, na 200 meter horen we de beer aan de rechterkant van het pad in de struiken. We zien dat zij in de tegengestelde richting loopt als wij en dicht bij ons is. Een meter of 10 gok ik. Ronny en ik hebben de berenspray in de hand en terwijl we tegen de beer praten, lopen we rustig over het pad. Omdat de beer zo dichtbij en in beweging is, vind ik het best spannend en daarom besluit ik om alvast de veiligheidssluiting van de berenspray te halen. Dat was geen slimme zet, want terwijl ik de safety clip losmaak, komt er al wat berenspray vrij. Dat is even schrikken! Omdat ik hier niet op gerekend had, was ik nog niet in de richting van de beer aan het mikken en komt er iets van de berenspray in mijn neus. Oef, dat brandt! Nu heb ik aan den lijve ondervonden hoe scherp dit spul is. Gelukkig zit het niet in mijn ogen. Ik heb mijn lesje geleerd voor de volgende keer: alleen de veiligheidsclip eraf halen als je de berenspray daadwerkelijk gaat gebruiken!
Na deze vermoeiende hike met een valpartij en het berenspray incident zijn we blij als we Bruno weer zien. Het was geen moment saai, laten we het daarop houden! ;-)
Eindpunt in zicht
Onze tips voor het hiken van de Iceline Trail
- De eerste tip voel je aankomen: neem berenspray mee. In de Canadese Rocky Mountains leven zowel grizzly’s als zwarte beren en dus is het slim om daarop voorbereid te zijn.
- Ook muggenspray wil je bij hebben tijdens deze hike. Vooral in het eerste en laatste gedeelte - waarbij je door het bos loopt - komen de muggen je vervelen. Zonnebrandcrème is een goede voor het gedeelte van de hike boven de boomgrens.
- Neem ruim de tijd voor deze hike. Wij hebben er in totaal 6,5 uur over gedaan en volgens het nationaal park is het zelfs een hike van 7 uur. Nou is het in de zomer lang licht en dat is in je voordeel, maar je wil niet op het einde van de hike moeten haasten, omdat de schemering invalt.
- Je kunt de hike in dezelfde richting lopen als wij of andersom doen. Als je hem andersom doet, dan heb je eerst een lang, vlak stuk en daarna de klim naar de gletsjers. Deze klim is minder steil, maar dat betekent wel dat je afdaling later tijdens de hike veel steiler is. Inmiddels weten we dat (lang) steil afdalen veel minder chill is dan een steile klim en daarom is ons advies om - net als wij - de hike met de klok mee te lopen.