Over onze W-Trek in Torres del Paine | 76 kilometer hiken door de bergen van Patagonië
Vier dagen lang liepen we met onze backpacks op onze rug door de ruige landschappen van Torres del Paine. We zagen gletsjers, bergtoppen en meren zoals we ze niet eerder gezien hadden. De natuur is hier in één woord overweldigend! Maar, je moet er wel wat voor over hebben. De W-Trek is zwaar. Je legt veel afstand af, moet bijna constant klimmen en weer afdalen en dan krijg je ook nog eens te maken met de grillen van het weer in Patagonië. We waren dan ook meer dan trots op onszelf toen we het laatste en beroemdste uitzichtpunt in het nationaal park bereikten: Mirador Las Torres!
- Over de W-Trek in Torres del Paine
- Twee dagen voorbereiding in Puerto Natales
- Dag 1: naar Torres del Paine
- Dag 2: Naar Grey Gletsjer & terug
- Dag 3: naar het verrassend mooie Britanico uitkijkpunt
- Dag 4: langs het felblauwe Nordernskjöld meer
- Dag 5: zonsopkomst bij Mirador Las Torres
Over de W-Trek in Torres del Paine
Torres del Paine is het bekendste nationaal park in Patagonië. Het park ligt in het zuiden van Chili en wordt geroemd vanwege de fenomenale landschappen en hiking routes. Eén van de meerdaagse wandeltochten in Torres del Paine is de W-Trek. De route heeft de vorm van een W, vandaar deze naam. In totaal loop je 76 kilometer, verspreid over 4 of 5 dagen. Je slaapt op campings in een klein tentje en dat is met de kou en ijzige wind in Patagonië best wel een ontbering! Tel daar nog 76 kilometer hiken over soms lastige paden die bijna nooit vlak zijn bij op en je begrijpt dat de W-Trek niet alleen gelopen wordt om iets moois te zien, maar zeker ook om een (sportieve) prestatie neer te zetten!
Twee dagen voorbereiding in Puerto Natales
Puerto Natales is het stadje dat het dichtste bij Torres del Paine ligt en dus het vertrekpunt voor onze W-Trek. Vanuit Santiago vliegen we naar Punta Arenas en vanaf daar moeten we nog zo'n 3 uur in de bus zitten voor we Puerto Natales bereiken. We hebben hier twee dagen de tijd gepland om onze trek voor te bereiden en dat blijkt ook wel nodig!
We zien de W-Trek als een grote uitdaging en willen ons goed voorbereiden. We huren kampeerspullen (een tent, 2 slaapzakken & 2 slaapmatjes) in het stadje, struinen alle winkels af naar een regenbroek, kopen bustickets en we doen boodschappen. Veel boodschappen! Wij hebben op bijna alle dagen ontbijt en avondeten besteld bij de camping, maar lunch moeten we zelf meenemen. En natuurlijk heb je veel tussendoortjes nodig als je zo'n inspanning gaat leveren.
Als we al onze spullen verzameld hebben, is het tijd om onze tassen in te gaan pakken. We waren van plan om één van onze grote backpacks (60 liter) mee te nemen voor de grote spullen en dan nog een dagrugzak. Al heel snel zien we dat dat never nooit gaat passen. Vooral de slaapzakken zijn groter dan we hadden ingeschat... Hmmm, wat nu?
Er zit niks anders op dan dat we met twee grote backpacks gaan. We proberen het gewicht zo goed mogelijk te verdelen en hebben allebei ongeveer 12 kilo in onze rugzak. Best wel wat gewicht om mee te sjouwen de bergen op! Het maakt me even onrustig, want kan ik het wel als ik ook nog de hele tijd met die backpack moet lopen? Het was zonder die extra kilo's al een uitdaging, nu alleen maar meer! Maar die gedachte verdrukken we snel. We gaan dit gewoon doen!
Dag 1: naar Torres del Paine
Op de eerste dag hoeven we enkel naar het beginpunt van de wandeltocht te reizen. We nemen de middagbus naar Torres del Paine. In het begin is het een saaie busrit, want we rijden door de oneindige, kale vlaktes zonder kleur en levendigheid. Zo'n landschap zagen we ook al op de weg van Punta Arenas naar Puerto Natales. Ik dommel een beetje in slaap... Maar als we in de buurt komen van het nationaal park, zitten we ineens rechtop. Voor ons doemt een machtig uitziende bergketen op. Ervoor ligt een felblauw meer. Wauw, dit is het landschap waar we komende dagen doorheen zullen lopen!
En ineens zien we dit: Torres del Paine
Wij stappen niet uit bij de hoofdingang, maar pas bij het punt vanaf waar de boot naar de camping Paine Grande gaat. Op deze camping gaan we onze eerste nacht in een tentje in Patagonië beleven, ik ben benieuwd! De boottocht naar de camping is prachtig. Vanaf het dak word je nat gespetterd door het ijskoude water, maar het uitzicht laat je dat helemaal vergeten.
Vanaf de boot
Als we van de boot komen, voelen we pas goed hoe koud het is en dat het enorm waait. Een beschut plekje vinden gaat hem hier niet worden ben ik bang. ;-) Nadat we hebben ingecheckt op de camping, gaan we eerst maar eens ons tentje opzetten. Binnen een half uurtje staat 'ie al, niet slecht toch?
Het tentje blijkt wel echt klein te zijn! Je kunt er precies twee slaapmatjes in kwijt, maar er is verder geen ruimte voor spullen en rechtop zitten in de tent blijkt ook onmogelijk. Ach ja, dat went allemaal wel!
Ons 'huisje' voor de komende nachten
Die avond kruipen we op tijd ons bed in, want we hebben een paar pittige dagen voor de boeg. In slaap komen blijkt niet alleen lastig door de kou, maar vooral ook door de wind. Het tentzeil klappert continu en doordat we zo dicht tegen de tent aan liggen, voelen we de wind tegen onze rug drukken. Soms regent het of onweert het er ook nog bij... Niet echt de ideale omstandigheden om in slaap te vallen!
Dag 2: Naar Grey Gletsjer & terug
- Afstand: 24 kilometer
- Highlights: Lago Grey, Gletsjer Grey
- Weer: grijs, regenachtig, harde wind
- Totale tijd inclusief stops: 8,5 uur
Vandaag staat de eerste wandeldag op de planning. Als we uit onze tent kruipen, is het grijs en regenachtig. En die wind, jeetje! Wat kan het hier waaien zeg. Dik aangekleed vertrekken we richting de Grey Gletsjer. De gletsjer ligt vlakbij de Grey Camping en normaal gesproken overnacht je daar tijdens de W-Trek, maar deze camping was al heel vroeg volgeboekt. Wij lopen daarom vandaag ook gelijk weer terug naar de camping Paine Grande en slapen nog een nachtje daar. Dat betekent wel dat we op de eerste dag al direct best wel wat kilometers moeten afleggen, maar nu zijn we nog fris!
Wat ook fijn is: we hoeven vandaag niet al onze spullen mee te sjouwen. Het tentje kan blijven staan en we nemen alleen ons eten mee voor onderweg. Zo kunnen we een beetje wennen aan het hiken met een grotere backpack op onze rug en hoeven we niet direct alles mee te dragen.
Op naar Lago Grey
Vol goede moed vertrekken we. Al snel ontdekken we wat onze grootste tegenstander zal gaan worden tijdens de W-Trek: de wind. Op de route van de camping naar de gletsjer waait het zó hard. Soms moet Ronny me echt even vasthouden. Het pad is vrij ongelijk en vaak moet je je voeten neerzetten op erg smalle stukjes. Als er dan net zo'n windvlaag komt, brengt dat je makkelijk uit balans. Concentreren dus!
Het is 11 kilometer hiken tot de Grey Camping. Ondanks dat het grijze weer de kleuren van het landschap wat grauwer maakt, blijft de natuur hier indrukwekkend. Dit is echt rauw. Ruig. Onaangetast. Als mens voel je je hier behoorlijk nietig.
Een groot deel van de hike lopen we langs het Lake Grey. In dit meer zien we al wat blauwgekleurde ijsblokken drijven, een voorproefje voor wat we straks gaan zien bij de gletsjer. Af en toe pauzeren we even voor een muesli reep of wat nootjes. Na 3,5 uur hiken komen we aan bij de camping en lopen we gelijk door naar het uitzichtpunt voor de gletsjer. Door het weer is de gletsjer niet heel goed zichtbaar, maar toch maakt hij indruk op ons. Hij is enorm!
Grey Gletsjer
Bij de Grey Gletsjer
We lopen terug naar de camping en stoppen daar voor onze lunch: crackers met pate. Tja, het eten is niet heel hoogstaand de komende dagen. Het moet vooral praktisch zijn. ;-) Daarna moeten we dezelfde weg terug wandelen. Zon, regen, wind en kou wisselen elkaar constant af. Het ene moment trekken we onze regenjas aan, even later wil je je handschoenen weer uit. Zo blijven we bezig. ;-) Ik had al wel gelezen dat je in Patagonië 4 seizoenen in één dag kunt hebben, maar nu weet ik ook precies wat ze hiermee bedoelen!
8,5 uur nadat we zijn vertrokken komen we terug bij onze slaapplek. We zijn moe, onze voeten doen zeer (we hadden nieuwe, dikke sokken gekocht, maar daardoor zaten onze schoenen toch net iets te strak...) en we hebben het koud. We eten in het restaurant en gaan dan snel onze tent in. Na zo'n inspanning is in slaap vallen - ondanks al het lawaai van de wind - toch een stukje makkelijker! ;-)
Dag 3: naar het verrassend mooie Britanico uitkijkpunt
- Afstand: 20,5 kilometer
- Highlights: Sköttsberg Lake, Frances gletsjer, Britanico uitzichtpunt
- Weer: zacht zonnetje & regen tegelijk
- Totale tijd inclusief stops: 8 uur
Vandaag gaan we voor het eerst hiken met onze volle rugtassen. Het is even wennen, maar het valt nog niet tegen. Je merkt wel dat je bij het klimmen meer gewicht omhoog moet krijgen en dat je spieren daardoor eerder tegensputteren dan normaal.
Ons eerste doel is camping Italiano: 7,5 kilometer verderop. Het weer wisselt iedere 5 minuten. Soms regent het even, dan komt de zon weer door. Aan onze rechterkant zien we het blauwe Sköttsberg meer en als we naar links kijken zien we enorme bergen met sneeuw op de toppen. Geen vervelend landschap om doorheen te lopen! ;-)
Een gedeelte van de trail is door kaal en onbeschut gebied. Hier zorgt de harde wind weer regelmatig voor wat gewiebel, zeker nu we ook nog ieder 12 kilo op onze rug dragen. Maar er zijn ook delen dat we tussen de groene bomen en struiken lopen. Net voordat we bij camping Italiano aankomen, lopen we een hangbruggetje op. Als we dan naar links kijken, valt onze mond echt open. Ineens hebben we een vrij uitzicht op een imposante berg die bedekt is met een dikke laag sneeuw. Wow!
Dit zien we vanaf het hangbruggetje. Waanzinnig!
Na 2,5 uur hiken bereiken we camping Italiano. Tijd om even te rusten, want het moeilijkste deel van vandaag begint nu pas. Het pad naar het Britanico uitkijkpunt is slechts 5,5 kilometer lang, maar je doet er volgens de kaart van het nationaal park toch 3 uur over... Je moet namelijk bijna 600 meter klimmen! Het is dezelfde weg heen & terug, wat betekent dat we onze grote backpacks bij de camping achter kunnen laten. Dat scheelt in ieder geval iets!
Als we starten aan de hike naar het uitzichtpunt, begrijpen we direct waarom er wordt aangegeven dat je er zo lang over doet. Het is niet alleen steil klimmen, het pad is ook nog best lastig. Veel grote, losse stenen en flinke stappen omhoog. En dan is er natuurlijk nog de wind die het ons extra moeilijk maakt.
Na ongeveer 3 kwartier komen we bij het uitkijkpunt over de Frances gletsjer. De gletsjer ligt op de berg en we zien zelfs 2 keer een lawine op de berg. Wat maakt dat een hard, dof geluid. Het geeft een beetje een idee van hoe hard de sneeuw naar beneden dondert. Spectaculair!
Onderweg naar Mirador Britanico
We zien dat veel andere hikers na dit uitzichtpunt al terug lopen naar camping Italiano. Zonde, want nu wordt het pad juist net iets makkelijker. We lopen veel door het bos en moeten wel de hele tijd over heuveltjes heen, maar er liggen gelukkig niet meer zoveel losse stenen op het pad. Na enkele kilometers komen we bij een open plek en zien we een waanzinnige bergketen. Onze mond valt echt open. Eén deel van de berg lijkt net een kasteel of een fort. Bizar! We hebben geluk dat de wolken nu net even weg zijn en we de bergen goed kunnen zien.
Spectaculaire bergen bij Mirador Britanico
Maar, we zijn er nog niet. Het laatste deel tot het uitzichtpunt is weer echt pittig. We moeten nu klimmen met handen en voeten over grote rotsblokken. Eindelijk zijn we dan op het hoogste punt van vandaag: Mirador Britanico. Het is absoluut een topplek, maar helaas is het helemaal dichtgetrokken en zijn de bergen nu veel minder goed zichtbaar. Het waait hard en het begint te regenen. Als we hier even stil zitten, krijgen we het al snel erg koud en dus blijven we niet te lang. We hebben nog een lange weg terug voor de boeg!
Op de top - helaas slecht weer en weinig zicht
Gelukkig is het op de terugweg vooral afdalen en dat gaat toch wat sneller. Wel hebben onze knieën het zwaar te verduren gehad tijdens de afdaling. Als we na 2 uur doorstappen opnieuw bij camping Italiano zijn, doet heel ons lijf zeer. Vooral Ronny's knieën vinden het geen goed idee dat we nog verder lopen, maar ja. We zullen toch naar onze camping voor vannacht moeten...
Dat is nog maar 2 kilometer, maar na zo'n dag voelt iedere stap als eentje teveel. Op camping Frances zetten we snel ons tentje op, eten we wat en kruipen we in onze slaapzakken. Een beetje bezorgd over de komende dagen ben ik wel, want Ronny heeft écht veel pijn. Ik hoop maar dat een nacht rust en wat pijnstillers gaan helpen, want hoe moeten we anders ooit onze trek afmaken? Toch liggen we hier niet lang over te piekeren. Daarvoor zijn we na twee dagen hiken simpelweg te moe. Eerst maar eens wat uurtjes slapen!
Yes, we zijn op de camping!
Dag 4: langs het felblauwe Nordernskjöld meer
- Afstand: 17 kilometer
- Highlights: Nordernskjöld Lake
- Weer: eindelijk warmer & zonnig! - zelfs in ons t-shirt gelopen
- Totale tijd inclusief stops: 8 uur
Onze dag begint goed. De zon schijnt en de lucht is blauw. Yes! Ronny heeft nog wel last van zijn knieën, maar denkt wel dat hij ermee kan lopen vandaag. Gelukkig maar! We hoeven vandaag minder kilometers af te leggen dan de vorige twee dagen, maar het is wel de hele tijd hiken met volle bepakking.
Al na enkele minuten lopen merken we hoe fijn het is als je in het zonnetje kan lopen en je niet de hele tijd die harde wind in je gezicht hebt. Alles ziet er direct leuker en gezelliger uit. We lopen bijna de hele dag langs het grote Nordernskjöld meer. Het water is blauw, in de struiken zitten rode bloemetjes en we kunnen na een tijdje zelfs in ons t-shirt lopen. Wat een contrast met de afgelopen dagen waar we we met onze muts, sjaal en handschoenen liepen en het landschap soms juist zo kaal en grijs was. Torres del Paine heeft meerdere gezichten, dat is duidelijk!
We komen langs zoveel mooie plekjes en regelmatig besluiten we om dan maar even te pauzeren. Ook al zijn we nog niet moe, we willen gewoon genieten van dit landschap! Het is ook fijn dat we door het goede weer nu ook gewoon echt even een kwartiertje kunnen zitten zonder dat we het gelijk weer koud krijgen omdat we niet meer in beweging zijn. Dat zonnetje doet ons echt goed!
Ook vandaag lopen we maar enkele minuten op een vlak pad, de rest van de tijd gaan we omhoog of omlaag. We steken riviertjes over - en proberen daarbij geen natte voeten te krijgen! - en lunchen met een waanzinnig uitzicht over het meer.
Na onze lunch wandelen we nog een kleine 4 kilometer langs het meer, daarna volgen we het pad richting het noorden naar de camping. Hier krijgen we weer te maken met harde wind en de paden zijn behoorlijk drassig. Soms zakken we zelfs tot onze enkels in de modder, gedsie! Droge voeten houden is dus toch niet gelukt helaas. ;-)
We proberen onze voeten zo lang mogelijk droog te houden! ;-)
De laatste kilometers tot de camping zijn doorbijten voor ons. We moeten steil omhoog, we hebben harde wind tegen en het is ineens hartstikke druk op het wandelpad. We zijn nu namelijk op het pad beland dat leidt naar Mirador las Torres, het boegbeeld van het nationaal park. Veel dagjesmensen lopen enkel naar dit uitzichtpunt en zijn nu op hun weg terug naar de uitgang. Voor ons is het even omschakelen: van hiken in alle rust en misschien twintig andere wandelaars per dag te zien naar hiken tussen honderden andere toeristen. Pfoe, druk!
We zijn blij als we op de camping arriveren. Het was een mooie dag, het weer was goed en we hebben gewoon al 3 van de 4 wandeldagen erop zitten. We zijn trots! Gelijk na het avondeten is het al bedtijd voor ons, want we moeten vannacht om 3 uur vertrekken. We willen namelijk met zonsopkomst (dat is al om 5:15 uur!) bij Mirador Las Torres zijn. Zoveel mogelijk uurtjes slaap pakken dus!
Dag 5: zonsopkomst bij Mirador Las Torres
- Afstand: 14 kilometer
- Highlights: Mirador Las Torres
- Weer: weinig wind, zonnig
- Totale tijd inclusief stops: 6,5 uur
Als de wekker om 2:45 uur gaat, vragen we ons af wat we onszelf toch aandoen. We zijn kapot van de vorige 3 dagen, maar we laten de kans om Mirador Las Torres met zonsopkomst te zien niet schieten! We zijn hier maar 1 keer en willen alles eruit halen wat erin zit. Met enkel een hoofdlampje, onze camera en wat water en snacks lopen we het pikdonkere bos in...
We houden er flink de pas in, want er werd ons verteld dat het ongeveer 2 uur en een kwartier hiken is tot het uitzichtpunt. We willen het moment suprême natuurlijk niet missen! Het is soms nog wel lastig om in de donkerte het pad te vinden. Af en toe hoor ik de bomen kraken en de gedachte dat hier ook poema's leven schiet regelmatig door mijn hoofd. Een beetje griezelig is het wel. Niet teveel aan denken en gewoon stevig doorwandelen! ;-)
We zijn de hele weg vanaf de camping al wel aan het klimmen, maar het laatste deel wordt het echt steil. We hebben nu ook niet meer de beschutting van het bos. De wind is ijzig koud! Over grote rotsblokken zoeken we onze weg naar die wereldberoemde plek in Patagonië. Eenmaal daar zien we dat we gewoon de eerste zijn! Het is nog donker en de zonsopkomst is pas over een half uurtje. Hebben we toch sneller gelopen dan we hadden gedacht!
We zoeken een goede plek op de rotsen en zitten te wachten tot het natuurspektakel begint. Het is - zeker op dit tijdstip - zó koud hier. De minuten kruipen voorbij... Maar daar komt 'ie dan. Langzaam komt de zon op en geleidelijk worden de 3 puntige rotsen van Las Torres verlicht. Het gedeelte waar de zon op schijnt kleurt helemaal oranje. De rest van de rotsen blijft grijs. De strakke lijn tussen het oranje en grijze deel zakt steeds verder naar beneden. Een onwerkelijk plaatje! En zo bijzonder om dit al zó vaak op internet gezien te hebben en dat we hier nu zelf zitten.
Hoewel we nu nog best wel wat kilometers terug moeten lopen, voelt dit toch als het einde van onze W-Trek. Dit was het laatste hoogtepunt van de wandeltocht. Er gaat een gevoel van blijdschap en trots door me heen. We hebben dit toch maar gewoon geflikt! We hebben ons niet laten tegenhouden door regen, wind, kou, slapeloze nachten, pijn en vermoeidheid. We hebben elkaar er doorheen gesleept en laten zien dat we kunnen bikkelen. En wat hebben we waanzinnig mooie dingen gezien. Ik had het voor geen goud willen missen!
Na een half uur dit kleurspektakel te hebben bekeken beginnen we verkleumd aan de weg terug. Met zonsopkomst was het verrassend rustig bij Las Torres, op onze terugweg zien we meer en meer mensen naar boven lopen. Hebben we de echte drukte toch weer mooi ontweken! Bij de camping kruipen we nog even snel terug het tentje in. Het is ten slotte pas half 8 en vanaf hier is het niet langer dan 2 uur lopen tot de bushalte. Dat uurtje slapen was nog nooit zo lekker kan ik je vertellen! :-)
Voor de laatste keer breken we de tent af, pakken we onze spullen in en gaan we op pad. We hoeven alleen nog maar bergafwaarts en hoewel dat minder van je conditie vraagt, vraagt het wel veel van onze - toch al pijnlijke - knieën en enkels. Maar we weten dat dit het laatste stukje is. Rond het middaguur ploffen we in de bus en rijden we terug naar Puerto Natales. We kunnen weer iets van onze bucketlist afstrepen!
De laatste loodjes van de W-Trek
De W-Trek was een fantastische ervaring. Eentje die we nooit meer gaan vergeten. Het was voor ons de eerste keer dat we een meerdaagse hike deden en ja, het was doorbijten en echt niet makkelijk, maar het was ook verbluffend mooi. En echt gaaf om samen zoiets te bereiken. Absoluut een aanrader als je het ons vraagt!