Voor avonturiers: hike van Moraine Lake naar Lake Louise | Via Larch Valley en Sentinel Pass
Wist je dat je twee beroemdste bergmeren uit de Canadese Rocky Mountains kunt combineren in één prachtige hike? Eind september liepen wij van Moraine Lake naar Lake Louise en dat zullen we nooit vergeten. Niet alleen vanwege de geweldige kleur van het water, het dikke pak sneeuw en de waanzinnige herfstkleuren, maar ook omdat het één van onze stressvolste hikes ooit was. Zo eentje waarbij je achteraf blij bent dat je weer veilig terug bent zeg maar. Een race tegen de klok waarbij we toch probeerden te genieten van het landschap. Nou kon dat laatste niet misgaan, want wat is dit gebied ongelooflijk mooi!
- De Rocky Mountains in de herfst
- De hike van Moraine Lake naar Lake Louise
- Onze monsterhike tussen Lake Moraine en Lake Louise
- Tips voor de hike van Moraine Lake naar Lake Louise
De Rocky Mountains in de herfst
Nadat we in de zomer de Canadese Rockies eerder dan gewild hadden verlaten vanwege hevige bosbranden, zijn we eind september terug in het gebied. Dat pakt verrassend goed uit: de regio is minder druk en het landschap is nog mooier door de herfstkleuren en de eerste sneeuw.
Wij zijn in onze nopjes en hebben zin in toffe hikes door deze bergen. De hike vanaf Lake Moraine door Larch Valley trekt meteen onze aandacht. Dat ziet er geweldig uit en dus fixen we tickets voor de shuttlebus naar Moraine Lake. Let’s go!
De hike van Moraine Lake naar Lake Louise
- Startpunt: Moraine Lake
- Eindpunt: Lake Louise
- Route: Moraine Lake (1.884 meter boven zeeniveau) > Larch Valley Trail > Sentinel Pass (2.610 meter boven zeeniveau) > Paradise Valley > Lake Annette > Lake Louise (1.731 meter boven zeeniveau)
- Afstand: 20 kilometer
- Hoogtemeters: 726 meter klimmen, 879 meter afdalen
- Moeilijkheidsgraad: uitdagend - conditioneel en technisch
- Benodigde tijd: 6 tot 9 uur (afhankelijk van sneeuwomstandigheden)
De hike van Moraine Lake door Larch Valley naar de top van Sentinel Pass is een geliefde wandeling die veel mensen doen. 99% van de hikers besluit na de 6 kilometer tot Sentinel Pass om dezelfde route terug te lopen, maar er is een andere optie: aan de andere kant van Sentinel Pass kun je afdalen richting Paradise Valley. Zo kun je doorlopen tot het andere hoogtepunt van de Rockies, namelijk Lake Louise. Vanaf Sentinel Pass naar Lake Louise zou het - naar verluidt - heel rustig zijn en hartstikke mooi. Dat spreekt ons aan. De lengte, de hoogtemeters en het ruige terrein maken het pittig, maar wij hebben er zin in!
We twijfelen nog wel eventjes, want het heeft de afgelopen dagen in de bergen al gesneeuwd. Zouden de paden allemaal goed begaanbaar zijn? We nemen in ieder geval ruim voldoende eten en drinken mee voor de lange hike. Als de omstandigheden niet goed blijken, kunnen we bij Sentinel Pass altijd nog omdraaien en teruggaan naar Moraine Lake. Zo gezegd, zo gedaan!
Onze monsterhike tussen Lake Moraine en Lake Louise
De start bij het wonderschone Moraine Lake
Bij aankomst bij Moraine Lake wacht ons een fabelachtige setting. De kleur van het water is diepblauw en de omliggende bergen en bossen zijn helemaal besneeuwd. Het is adembenemend!
Vanaf de Rockpile Trail - slechts een paar honderd meter - kom je wat hoger te staan, waardoor je de kleur van het water heel goed ziet. Aan de oevers is dat veel minder. Dus trotseer de drukte en die paar honderd meter extra voor één van de beste uitzichten in de Canadese Rockies!
Op deze hoogte is het nog koud en dus blijven we niet al te lang hangen. We hebben nog heel wat kilometers te gaan. Tijd om te gaan hiken!
Larch Valley Trail
Het is inmiddels half 11 als we aan de Larch Valley Trail beginnen. Bij de start worden we gewaarschuwd voor grizzly’s en vanwege hun activiteit rondom deze trail wordt aangeraden om met groepen van 4 personen te hiken. Het is zodanig druk op de trail dat er eigenlijk altijd wel iemand in de buurt is hier, dus wij durven het wel aan om ons niet officieel aan te sluiten bij een ander groepje.
De Larch Valley Trail begint met een klimmend zigzagpad door de bossen. Er ligt best wat sneeuw op het pad en omdat hier zoveel gelopen wordt, is het helemaal aangelopen en opnieuw aangevroren. Glibberen en glijden dus! We zijn blij dat we onze wandelstokken bij hebben voor wat extra houvast. Vooral als we zien hoe de mensen voorbij komen die naar beneden gaan. Dat wordt nog wat als we toch dezelfde weg terug zouden nemen…
Na 2,5 kilometer en 300 hoogtemeters komen we bij de kruising met de Eiffel Lake Trail. We hebben het nu in ieder geval niet meer koud! We houden de Larch Valley Trail aan en nu komen we in het gedeelte waar deze vallei zo bekend om is. In september kleuren deze naaldbomen namelijk geel en dat is schitterend om te zien. Zeker met de besneeuwde Ten Peaks op de achtergrond. Een bizar mooi decor voor deze hike!
Ondanks de drukte is het puur genieten in Larch Valley. De sneeuw maakt dat het allemaal wat langzamer gaat dan normaal, maar het geeft het landschap ook een magisch tintje. Heel bijzonder!
Minnestima Lakes
Als we Larch Valley uitlopen, komen we bij de Minnestima Lakes. Er is hier bijna geen vegetatie meer, enkel bergen en heel veel sneeuw. Zoveel dat de meertjes niet meer allemaal zichtbaar zijn. We kijken nog een paar keer achterom naar de Larch Valley en de Ten Peaks erachter, want we krijgen werkelijk geen genoeg van dit landschap.
Bij de Minnestima Lakes daalt de gevoelstemperatuur razendsnel, vooral door de ijzige wind. Het pad is niet meer zichtbaar, maar de voetstappen van anderen vertellen ons waar we naartoe moeten. We werpen alvast een blik op Sentinel Pass. De bergpas is helemaal wit en de steile paden zien er een tikkeltje angstaanjagend uit. Tegelijkertijd zien we genoeg mensen op het paadje naar boven gaan, dus dan zal het wel te doen zijn. Toch? Wij gaan het ook maar gewoon proberen, de laatste klim van de dag.
Naar boven via Sentinel Pass
We schuifelen voetje voor voetje, via de voetstappen in de sneeuw, richting de top van Sentinel Pass. Het is glad en steil, een tricky combinatie. Op één steil stuk breekt het zweet me uit: hoe kom ik hier straks ooit nog veilig naar beneden? Het feit dat sommige mensen met kettingen onder hun schoenen lopen, maakt me nog onzekerder. Is dit wel verstandig? Toch zetten we door.
Het paadje langs de bergwand is erg smal, vaak maar net breed genoeg om 2 voeten naast elkaar te kunnen zetten. Daarnaast ligt een flinke afgrond… Het passeren van hikers die naar beneden komen is dan ook geen pretje, maar het zal moeten gebeuren. Iedere keer dat mijn voet een klein beetje wegschuift door het ijs, schrik ik. Gelukkig gaat het steeds net goed. Totdat ik achterom kijk door een geluid en Ronny ineens naast het pad tegen de bergwand zie liggen. Hij is de verkeerde kant op gegleden! Ik schrik me dood en haast me erheen. Wonder boven wonder kan Ronny zichzelf weer op het pad trekken met behulp van zijn wandelstokken en is hij ongedeerd. Dit scheelde een haartje…
Ronny blijft koel en wil gewoon doorgaan. Mijn hart bonkt in mijn keel, maar teruggaan over dit pad zie ik nou ook niet bepaald zitten. Dus dan maar verder. Wie weet is het aan de andere kant van Sentinel Pass beter?
Ondertussen proberen we te genieten van de natuur om ons heen, want het is zo geweldig mooi. De rauwe bergen, de sneeuw, de gele en groene naaldbomen, de meren. Dit zijn de Rockies op hun best!
Hoe verder?
3 uur nadat we vertrokken bij Moraine Lake staan we op de top van Sentinel Pass. Erg langzaam voor een afstand van nog geen 6 kilometer, maar de sneeuw en het ijs maken deze hike veel uitdagender dan normaal. Ondanks de kou op deze hoogte pauzeren we op de top. Even op adem komen, wat eten en nadenken over hoe verder. En dit fantastische landschap in ons opnemen.
We kunnen nu ook richting Paradise Valley kijken en dat is niet mis. Eén ruige, smalle piek in de bergen trekt vooral onze aandacht. Het is zo vet dat we het liefst verder zouden lopen richting Lake Louise, maar de hike naar beneden richting Paradise Valley ziet er link uit. Het is erg steil, er liggen veel rotsblokken en door de diepe sneeuw is er geen pad te bekennen. Je moet dus echt je eigen weg vinden richting de bosrand van Paradise Valley. Aan de andere kant: via dezelfde weg terug zal ook geen pretje zijn.
Als 2 hikers via de kant van Paradise Valley naar boven komen, vragen we hen naar de omstandigheden. Zij geven aan dat het te doen is, maar erg veel tijd kost. Ze vragen zich af of het niet te laat is om nu nog naar Lake Louise te gaan lopen in verband met daglicht. Daar hebben ze een punt, want het is nu half 2 en om half 8 gaat de laatste bus terug vanuit Lake Louise naar de parkeerplaats. En het is nog zeker 14 kilometer hiken. Het wordt krap, maar wanneer we zien dat 3 dames en een stel afdalen, besluiten we ook te gaan.
De afdaling naar Paradise Valley
Het duurt niet lang voordat we al een beetje spijt hebben van onze beslissing. We wisten dat de komende 2 kilometer uitdagend zouden zijn, maar het valt toch vies tegen. De sneeuw is diep en je hebt geen idee op welke ondergrond je je voeten zet. Dat betekent dat je soms wegschuift en met je enkel tussen 2 rotsblokken terecht komt of dat je op losse steentjes loopt die gaan rollen onder je gewicht. Het is stap voor stap afdalen en een route zoeken door dit onherbergzame terrein. Het gaat tergend langzaam.
Het stel voor ons haakt af - te gevaarlijk, vinden ze. Even twijfel ik, maar teruggaan voelt ook niet als een goede optie en dus gaan we door. Uiteindelijk komen we uit het gedeelte met grote rotsblokken en belanden we in diepe sneeuw. Zo diep dat we er tot onze knieën in zakken. Ik beland wel een keer of 10 op mijn kont, gelukkig is de sneeuw zacht. Maar snel gaat het absoluut niet.
We lopen vlak langs een steile bergwand met een dik pak sneeuw erop en stilletjes beginnen we onszelf af te vragen hoe lawines eigenlijk ontstaan. Ik kan me voorstellen dat het iets te maken heeft met verse sneeuw en wij brengen dat in beweging met onze diepe voetstappen erin… We praten niet met elkaar over deze zorg, maar achteraf blijkt dat deze gedachte bij ons allebei door ons hoofd spookte.
Des te meer reden om door te blijven gaan tot we in een veiliger stuk komen. Na 2 uur ploeteren vanaf de top van Sentinel Pass zijn we eindelijk bij de bosrand waar Paradise Valley begint. Godzijdank, we leven nog en niemand heeft een been gebroken. Toch is de stress nog niet voorbij. De tijd tikt door en het is nog maar een paar uur totdat de zon ondergaat, terwijl we nog ruim 11 kilometer te gaan hebben. Als er iets is wat we niet zien zitten, is het hiken in het donker in grizzlygebied. Doorpezen dus!
Haastig door Paradise Valley
Paradise Valley is opnieuw adembenemend. Minstens zo mooi als Larch Valley, maar dan zonder andere mensen. Beter dus! Er is ook weer een pad te ontdekken en ook al ligt er sneeuw, het is niet meer zo diep en aangelopen en daarom minder glad. Hier moeten we meters gaan maken en dus proberen we al wandelend van dit landschap te genieten. We stoppen alleen even voor een boterham uit de hand of een slokje water, maar het vastleggen van deze magische plek staat niet bovenaan onze prioriteitenlijst. Op tijd bij Lake Louise zijn wel!
We komen kilometers lang niemand tegen. We zijn alleen in deze ongekend mooie natuur. Of ja, alleen. Waarschijnlijk zijn er wel beren en elanden, maar gelukkig treffen we elkaar niet. Daar hebben we nu even geen tijd voor. ;-)
Hoe verder we afdalen, hoe minder sneeuw er ligt. Na een hele tijd komen we bij Lake Annette. Een mooi meertje, maar niet heel speciaal. Zeker niet als je vanmorgen Moraine Lake hebt gezien!
Nadat we Lake Annette zijn gepasseerd, moeten we nog een klein stukje afdalen en dan lopen we over een grotendeels vlak pad in de vallei. Omringd door hoge bergen, langs een rivier en door het bos. Een schitterende setting! We kunnen nu flink tempo maken en worden hoopvol. Als we op dit tempo doorgaan, dan zijn we rond kwart over 6 bij Lake Louise. Een half uurtje voordat het donker wordt en ruim op tijd voor de laatste shuttlebus.
Alleen die laatste loodjes, die wegen het allerzwaarst. Na urenlang op hoog tempo hiken zonder echte pauzes is de koek eigenlijk wel op. Als het pad dan ook weer lastiger wordt met sneeuw, heel veel modder en tientallen omgevallen bomen die het pad meterslang blokkeren, dan is dat wel een mentale klap. Het kost zoveel energie om onder, over en tussen bomen door te kruipen als je al 16 kilometer in de benen hebt zitten door moeilijk terrein. We blijven onszelf pushen om de pas erin te houden en zijn heel, heel, heel blij als we eindelijk het felblauwe water van Lake Louise door de bomen zien verschijnen. We hebben het gehaald!
Lake Louise
Het is half 7 en de zon verdwijnt al achter de bergen. We zijn uitgeput en nemen maar even snel een kijkje bij het wereldberoemde Lake Louise. Ja, het is een mooi meer, maar wel een beetje overhyped. Er zijn zoveel prachtige bergmeren in de regio. Waarom wil iedereen hier per se naartoe? We zijn klaar voor vandaag en maken dus letterlijk 1 foto en haasten ons dan naar de shuttlebus. Op naar Bruno en een biertje om de goede afloop te vieren. Deze dag gaan we niet meer vergeten!
Tips voor de hike van Moraine Lake naar Lake Louise
Hoe kom je bij Moraine Lake?
De weg naar Lake Moraine is afgesloten voor regulier verkeer en daarom moet je met een bus die kant op. Vanaf het Lake Louise Ski Resort vertrekken de shuttlebussen van het nationaal park en die van commerciële transportbedrijven. Dat laatste is - zoals je verwacht - een stuk duurder, maar het valt niet mee om aan tickets te komen voor de shuttles van Banff National Park. Als je je plekje niet maanden van tevoren boekt, ben je aangewezen op de beperkte last minute verkoop. Twee dagen voor de dag van het ticket komen om 8 uur ‘s ochtends (lokale tijd) nog wat kaartjes vrij. Het is hier net zoals bij het kopen van concerttickets: op tijd klaar zitten en een beetje geluk hebben. Want deze tickets zijn binnen no time uitverkocht.
Een andere optie is om de openbare bus vanuit het stadje Banff te pakken. Ook hiervoor moet je een ticket reserveren en zijn de bussen ruim op tijd volgeboekt, behalve op ongunstige tijden. Het vraagt dus wat planning om bij Lake Moraine te komen. Lees er alles over op de website van Banff National Park.
Hoe kom je bij Lake Louise?
Voor Lake Louise geldt grotendeels hetzelfde als voor Moraine Lake: je kunt met commerciële transportbedrijven, de openbare bus vanuit Banff of de shuttlebus vanuit het ski resort. In theorie is er nog een optie, namelijk parkeren bij Lake Louise. In de praktijk is dit kleine parkeerterrein echter altijd vol. Daarbij komt nog dat je zo’n €25 per dag aan parkeerkosten betaalt, ongeacht hoe lang je bij het meer blijft.
Moeilijkheidsgraad van de hike
Voor ons was dit typisch zo’n gevalletje: oeps, dit was net iets té. Achteraf kun je erom lachen, maar eerlijk is eerlijk: we waren niet goed genoeg voorbereid op het hiken in de sneeuw en eigenlijk gewoon te laat vertrokken om de hike in deze omstandigheden rustig te kunnen doen. Het is allemaal goed gekomen, maar ik raad je niet aan om hetzelfde te doen. Als er al sneeuw ligt op de wandelpaden (check even recente reviews op AllTrails!), bedenk dan goed of je hier zin in hebt en er genoeg hike-ervaring voor hebt.
Het is trouwens een heel ander verhaal als er geen sneeuw ligt op het pad. Dan is de wandeling tot de top van Sentinel Pass misschien conditioneel uitdagend door het klimmen, maar het terrein is tot dat punt technisch niet moeilijk. Het enige technische deel is de afdaling vanaf Sentinel Pass richting Paradise Valley. Dit pad schijnt ook zonder sneeuw technisch lastig te zijn. Zonder sneeuw op je weg heb je hoogstwaarschijnlijk veel minder tijd nodig voor de hike én in de zomer heb je langer daglicht. Dat scheelt een hoop! Het blijft natuurlijk wel een lange wandeling met veel klimmen en dalen, dus het is altijd een sportieve prestatie.
Beste tijd voor hikes in de Rocky Mountains
We hebben het hier over Canada en bergen, dus het zal je niet verbazen dat deze hike een groot deel van het jaar onbegaanbaar is door sneeuwval. Ook de bergmeren bevriezen in de winter en daardoor zie je de felle kleur van het water niet. Al die factoren zorgen ervoor dat je de hike van Lake Moraine naar Lake Louise het beste in de periode juni tot en met september kunt doen. Het is ieder jaar natuurlijk anders wanneer er sneeuw valt en smelt, maar grofweg kun je van deze periode uitgaan.
In de zomermaanden is het topdrukte in Banff National Park en als je de kans hebt om juli en augustus te mijden, dan zou ik dat zeker doen. Daarnaast is het goed om je te realiseren dat Canada kampt met flinke bosbranden en in de zomer is het risico daarop het grootste.
Tot slot: de weg naar Lake Moraine is enkel geopend van juni tot half oktober. De hike wordt dus bijna onmogelijk buiten deze periode.
Niet vergeten
- Berenspray - ga nooit zonder op pad in de Canadese Rockies!
- Veel water en stevige snacks / lunch - het is een lange dag waarin je veel energie verbrandt
- Warme kleding, zoals een muts, sjaal en handschoenen - het kan ijzig koud zijn op de top van Sentinel Pass
- Sneeuwkettingen voor onder je schoenen - om veilig te klimmen en af te dalen als het al gesneeuwd heeft in de bergen
- Wandelstokken - met name voor de afdaling van Sentinel Pass naar Paradise Valley
Vergeet vooral niet te genieten. Deze landschappen zijn fenomenaal. De Canadese Rocky Mountains ten top!