Hike naar Smutwood Peak voor ongekende uitzichten | Hoogtepunt in de Canadese Rocky Mountains
Het hikeseizoen in de Canadese Rocky Mountains liep op zijn eind. De eerste sneeuw was gevallen, de wind trok aan en de dagen werden korter. Maar we hadden nog één kans op een hike. En dat werd me er eentje! Een ruige, steile klim door adembenemend landschap met een ijzige wind als extra tegenstander. Maar eenmaal boven op Smutwood Peak, omringd door besneeuwde bergen en met Birdwood Peak als machtig middelpunt, wisten we het zeker: de Smutwood Peak Trail is de mooiste hike die we in Canada gedaan hebben.
- Kananaskis Country: voor wie verder kijkt dan Banff en Jasper
- Over de Smutwood Peak Trail
- Onze ervaring op de Smutwood Peak Trail
- Onze favoriete hike in de Canadese Rocky Mountains
- Praktische tips voor de Smutwood Peak Trail
Kananaskis Country: voor wie verder kijkt dan Banff en Jasper
Vrijwel iedereen die de Canadese Rocky Mountains bezoekt, gaat naar Banff National Park en Jasper National Park. (Normaal gesproken dan, in 2024 woedden er ernstige bosbranden in Jasper NP.) Het gevolg is dat de hikes en bezienswaardigheden in deze parken enorm druk zijn en dat het lastig is om te parkeren of shuttlebussen te boeken.
Maar er is meer dan Banff en Jasper in de Canadese Rockies. Kananaskis Country is een natuurgebied vlakbij het stadje Canmore dat minstens zo mooi is als de beroemde natuurparken die om de hoek liggen. Een hoogtepunt in Kananaskis is de hike naar Smutwood Peak. Via Instagram ontdekken we dit fenomenale uitzicht al maanden voor ons vertrek naar Noord-Amerika en we zetten deze hike als must-do op ons lijstje. Toch had het niet veel gescheeld of we hadden de hike naar Smutwood Peak niet gedaan…
Over de Smutwood Peak Trail
- Start- en eindpunt: Mount Shark Road
- Afstand: 17,9 kilometer
- Hoogtemeters: 961 meter
- Moeilijkheidsgraad: uitdagend
- Benodigde tijd: 5,5 tot 8 uur
Onze ervaring op de Smutwood Peak Trail
Gaan we of gaan we niet?
De hike naar Smutwood Peak staat al meer dan een jaar hoog op onze bucketlist, maar het is inmiddels begin oktober en we hebben hem nog niet gedaan. Toen we in juli in de Rockies waren, woedden er zodanig heftige bosbranden dat we de regio snel achter ons hebben gelaten. Toen we half september terugkwamen in de Canadese Rockies, lagen andere hikes en bezienswaardigheden eerder op onze route en dus kwam het er niet gelijk van.
We hebben nu wel een beetje spijt dat we zo lang hebben gewacht, want na onze vorige hike van Moraine Lake naar Lake Louise heeft Ronny veel rugpijn. Daarnaast is er al aardig wat sneeuw gevallen - hebben we vorige keer gemerkt - en dat maakt de toch al pittige hike er niet makkelijker op…
Maar we willen dit uitzicht wel heel graag met eigen ogen zien en als Ronny’s rug iets begint te verbeteren en er goed weer voorspeld wordt, besluiten we een dag van tevoren dat we het gaan proberen. Omdraaien kan altijd nog!
Geleerd van de vorige keer
We hebben ons lesje geleerd van de vorige keer - toen we moesten racen tegen de klok - en dus vertrokken we op tijd naar de trailhead. Wat we alleen niet hadden ingecalculeerd is dat de laatste 36 kilometer over een gravelweg gaat vol met kuilen en ribbels. Dat gaat traag!
Er wacht ons een positieve verrassing bij de trailhead: er staan maar 4 andere auto’s op de parkeerplaats. Op AllTrails hadden we gelezen dat deze hike best druk kan zijn, maar dat zal dan vooral in de weekenden en het hoogseizoen zijn denk ik? Ondanks ons voornemen om op tijd te starten vandaag is het door de vertraging op de gravelweg alsnog kwart voor 11 als we aan de hike beginnen. De pas erin!
Ontspannen kilometers
De hike begint met een vlak pad door de bossen. Het is stil en we worden omringd door naaldbomen. In de verte zien we af en toe grijze bergen met sneeuw erop. Het is nu al genieten!
Na enkele kilometers komen we bij een waterval. Vanaf daar is het pad eventjes technisch lastiger met modder en boomstronken waar je overheen of tussendoor moet stappen. Maar het duurt niet lang voordat we in een vallei terechtkomen met veel gras, een riviertje en de bergen waar we naartoe gaan. Schitterend!
Ondertussen letten we goed op voor beren. De paadjes zijn smal en dichtbegroeid. We bevinden ons nu al maanden in berengebied en het zou toch jammer zijn om op deze laatste hike nog een onaangename ontmoeting te hebben met een grizzly. We keuvelen gezellig en klappen geregeld in onze handen om onze komst aan te kondigen. So far, so good, want geen grizzly te zien.
Steil omhoog
Pas na 5,5 kilometer begint de klim naar boven. Het is nu nog maar 3,5 kilometer tot de top, maar nog wel zo’n 700 hoogtemeters. Dat kan alleen maar erg steil worden. Dat blijkt te kloppen: voor je gevoel loopt het pad recht omhoog. Mijn kuiten gaan ervan branden en het duurt lang totdat we bij het zadel komen. Het lijkt steeds dichtbij, maar als je een bocht om wandelt, blijkt het toch iedere keer weer verder te zijn dan je denkt.
De modder en later sneeuw en ijs op het pad maken het niet alleen conditioneel, maar ook technisch uitdagend. Gelukkig zijn we dit keer voorbereid op winterse omstandigheden: we hebben sneeuwkettingen voor onder onze schoenen gekocht. Dat scheelt enorm! Zonder de sneeuwkettingen en met deze steilheid was het heel lastig geworden om hier veilig naar boven (en later beneden!) te komen.
Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. De wind trekt aan en eenmaal op het zadel worden we overvallen. Door het geweldige uitzicht op Smutwood Peak en het meer dat ervoor ligt, maar ook door de harde, ijzige wind. We trekken alle kleding aan die we bij hebben, want het is onwijs koud!
In tranen op de top
De hike gaat verder langs een bergwand over een heel smal paadje vol gruis en met stukken sneeuw en ijs. Hier wil je geen glijder maken! We kunnen nu ook iets zien van het pad dat leidt naar Smutwood Peak, de top die we willen beklimmen, en dat ziet er onheilspellend uit. Losse stenen, rotsblokken, gruis. En dan die wind erbij… Lichtelijk bezorgd (ik althans) lopen we verder. Tegelijkertijd is het ongekend mooi. Zo rauw. En er is bijna niemand.
Op een gegeven moment buigt het pad naar rechts - richting de top - en komt achter ons de kenmerkende Birdwood Peak in zicht. We beklimmen weliswaar Smutwood Peak, maar heel deze hike draait om de machtige Birdwood Peak. Kijk maar waarom!
Ondertussen pushen we onszelf naar de top. De brokkelige bergkam is smal, bedekt met sneeuw en ijs en de wind speelt met mijn evenwicht. De tranen staan me nader dan het lachen. Eigenlijk wil ik niet meer, maar het is zo mooi. Gelukkig is Ronny ontspannen. Hij moedigt me aan en helpt me met lastige stukjes.
Die laatste kilometer tot de top is een taaie. Het is erg technisch en dan komt die sneeuw, ijs en wind daar nog bij. Met iedere stap die ik zet, loopt de spanning in mijn lijf op. Ik wil de top halen, maar ik wil ook weer veilig terugkomen. Ronny sleept me er doorheen en uiteindelijk halen we de top. Ik in tranen van spanning, Ronny met tranen in zijn ogen door de schoonheid van deze plek.
Want het is werkelijk ontzagwekkend. De puntige top van Birdwood Peak, de geelgekleurde bossen, de sneeuw, het meertje beneden ons, de grijze rotswanden. Inmiddels is de lucht wat dichtgetrokken en de wind doet er nog een schepje bovenop. Laten we zeggen dat de omstandigheden passen bij het uitzicht. ;-)
Nu nog veilig terug
We hebben zo’n 4 uur over de heenweg gedaan en we hebben nog 4 uur tot zonsondergang. We nemen het uitzicht nog één keer in ons op en dan beginnen we aan de terugweg. De afdaling gaat goed, maar kost best wat tijd. De eerste kilometers bevatten veel stukjes waar je voorzichtig moet zijn. Door de steilheid, het losse gruis, de sneeuw of een combi van dit alles.
Na honderden meters afdalen beginnen onze knieën tegen te sputteren en worden onze benen moe, maar we zijn maar wat blij dat we gegaan zijn. Ondanks Ronny’s rugpijn en mijn angst bij de top. Want deze plek is een beetje afzien meer dan waard!
Onze favoriete hike in de Canadese Rocky Mountains
Bij terugkomst zijn we eensgezind: dit is onze favoriete hike in de Canadese Rocky Mountains. Niet alleen vanwege het ongelooflijke uitzicht, het is de hele ervaring. Het was zo rustig en eindelijk een keer geen gedoe met shuttlebussen of parkeren. Dat maak je in de Rockies vaak anders mee. Een fantastische hike die we 100% aanraden!
Praktische tips voor de Smutwood Peak Trail
- Je hebt een Conservation Pass nodig als je in Kananaskis Country wilt parkeren. Je kunt deze online kopen voor C$15 per dag (ongeveer €10) of fysiek bij één van de verkooppunten rondom Canmore.
- De beste periode voor deze hike is in de zomer. Van juni t/m augustus heb je weinig kans op sneeuw en ijs en zijn de omstandigheden wat makkelijker. Eerder of later in het jaar hiken is mogelijk, maar wees voorbereid op sneeuw en ijs op het pad. Via AllTrails kun je de laatste omstandigheden checken. Microspikes of sneeuwkettingen onder je schoenen zijn een must bij winterse condities.
- Neem warme kleding mee, want bij de top is het veel kouder dan in de vallei beneden.
- Net zoals tijdens andere hikes in de Rocky Mountains: neem berenspray mee. In dit gebied kun je zowel zwarte beren als grizzly’s tegen het lijf lopen.