Dit is natuurpracht ten top: The Wave | Hiken in Coyote Buttes North is een lot uit de loterij
Met een uniek lijnen- en kleurenspel in de rotsen is The Wave buitenaards mooi. De golvende patronen en gele, roze, rode en bruine kleuren fascineren en verwonderen. Hoe heeft deze bijzondere plek toch zo kunnen ontstaan? De hike naar The Wave, ofwel Coyote Buttes North, hoort op de bucketlist van iedere hike- en natuurliefhebber! Het dingetje is alleen dat je onwijs veel geluk moet hebben om van deze natuurpracht te kunnen genieten. Hoe dat precies zit? Lees snel verder en ontdek wat ervoor nodig is om The Wave te kunnen bewonderen!
- Een lot uit de loterij
- De waarschuwingen vooraf
- Hiken naar The Wave in Coyote Buttes North - de statistieken
- Onze ervaring met de hike naar The Wave
- Voorbereiding voor het hiken naar The Wave
- Een onvergetelijke ervaring bij The Wave
Een lot uit de loterij
Het is december 2023 en we zitten volop in de voorbereidingen voor onze reis naar de VS en Canada. Op social media krijgen we de mooiste plekken van het Noord-Amerikaanse continent voorgeschoteld, want Instagram heeft al wel door dat wij hier interesse in hebben. Zo komt ook The Wave op onze tijdlijn voorbij. Wauw, dat ziet er geweldig uit!
Ik begin gelijk te googlen en zie nog meer jaloersmakende foto’s van Coyote Buttes North - de officiële naam van het gebied waar The Wave zich bevindt. We worden enthousiaster en enthousiaster totdat de hoop om hier naartoe te kunnen als sneeuw voor de horizon verdwijnt… Wat blijkt? Je hebt een vergunning (permit) nodig om naar The Wave te mogen en de kans dat je zo’n vergunning wint in de loterij is heel, heel, heel klein. Er mogen per dag namelijk slechts 64 mensen naartoe, terwijl heel veel mensen dit willen. We lezen verhalen van mensen die wel 20 keer hebben meegedaan aan de loterij en steeds misgrepen. Ai, waarschijnlijk moeten we onze verwachting iets bijstellen.
We gaan naar de overheidswebsite die de permits afgeeft en zien dat we nog 1,5 dag de tijd hebben om ons aan te melden voor de loterij met vergunningen in april. Dat komt goed uit, want rond die tijd zullen we in die regio zijn. We kunnen een paar data opgeven waarop we de permit zouden willen en ondanks dat wij niet van het vooruit plannen zijn op reis, maken we hiervoor maar wat graag een uitzondering. We vullen enkele data in april in, betalen een klein bedrag voor deelname aan de loterij en dan is het afwachten maar.
Een tikkeltje vermoeid van oudjaarsavond zitten we op 1 januari op een verjaardag als er ineens een mailtje binnenkomt. We springen een gat in de lucht: we hebben hem! 10 april it is! We gaan naar The Wave! We zijn ongelooflijk blij en beseffen ons dat we echt heel veel geluk hebben. In 1 keer raak. Zo gaaf!
De waarschuwingen vooraf
Er wordt in Amerika niet licht gedacht over deze hike. Daar komen we al snel achter als we de veiligheidsvoorschriften lezen en de informatievideo bekijken. De hike zelf is niet per se heel moeilijk of zwaar, maar het ding is dat het pad niet aangegeven is met bordjes. Daar komt bij dat het landschap erg op elkaar lijkt en je bijna nergens schaduw vindt in dit woestijnachtige gebied. In het verleden zijn mensen verdwaald en vervolgens zelfs overleden aan de gevolgen van oververhitting. Iets om serieus te nemen dus!
We krijgen daarom een uitgebreide kaart op papier met instructies en foto’s om de route te verduidelijken. Ook is er in de informatievideo veel aandacht voor de onverharde weg die naar de trailhead gaat. Deze weg kan - zeker na hevige regen - zelfs voor 4x4’s onbegaanbaar worden. Op basis van deze video kopen we een paar dagen voordat Bruno op de boot gaat nog zandladders (handig als we vast komen te zitten in modder of los zand) en in de VS schaffen we een wandel-gps aan. Het kompas van je telefoon zou namelijk niet altijd goed werken door de metalen in de rotsen? Wij nemen liever geen risico’s met onze veiligheid en ook al kost het een flinke duit: better safe than sorry.
Een paar dagen voordat onze hike naar The Wave op de planning staat, doen we bij het toeristisch informatiepunt in Kanab nog navraag naar de omstandigheden van de weg. Die blijken goed te zijn. Er is de komende dagen geen regen voorspeld, dus we zijn helemaal good-to-go. Spannend! Zou The Wave echt zo gaaf zijn als het lijkt op de foto’s? Of is het overhyped? We gaan het zien!
Hiken naar The Wave in Coyote Buttes North - de statistieken
- Start- en eindpunt: Wire Pass Trailhead
- Afstand: 10,8 kilometer
- Hoogtemeters: 367 meter
- Moeilijkheidsgraad: gemiddeld
- Benodigde tijd: 3 tot 4 uur hiken (exclusief tijd bij The Wave)
Onze ervaring met de hike naar The Wave
Naar de trailhead
Vanwege omstandigheden hebben we de nacht voorafgaand aan de hike in Page geslapen en dus hebben we eerst een rit van 1,5 uur voor de boeg voordat we bij de trailhead aankomen. De gevreesde, onverharde weg is trouwens in prima staat. Er zijn wel veel washboards en enkele brokkelige stukjes, waardoor je niet snel kunt rijden, maar er zijn geen hele diepe kuilen, modder of los zand. Over de 14 onverharde kilometers doen we door de staat van de weg wel ongeveer een half uur. Niet snel, maar we houden Bruno liever heel. ;-)
De start
Het is een uur of 10 als we aan onze hike naar The Wave beginnen. Of ja, het is maar net welke tijd je aanhoudt. The Wave ligt zo ongeveer op de grens tussen de staten Utah en Arizona. Arizona doet niet aan zomertijd, Utah wel. En dus heb je een uur tijdverschil en verspringt de tijd verschillende keren tijdens het hiken. Onhandig! Je kunt het beste met jezelf afspreken welke tijdzone je hanteert en je telefoon daarop ‘vastzetten’, zodat je gedurende de dag niet continu in de war bent hoe laat het nou eigenlijk is. ;-)
We schrijven ons in in het logboek en hebben een collega die toevallig ook in de VS is geïnformeerd over onze plannen. Als we vanavond niet terug zijn, dan worden de hulpdiensten ingeschakeld en komen ze ons zoeken. Wel zo’n fijn idee. De lucht is strakblauw en het wordt een graad of 22. Perfecte omstandigheden. We zijn er klaar voor en hebben er zin in!
Hiken maar
De eerste 800 meter volgen we een droge rivierbedding. Hier zien we nog best wat andere mensen op het pad, want dit pad leidt naar Buckskin Gulch. Maar al snel slaan wij rechtsaf een zandduin op en hebben we ineens niemand meer om ons heen. We zijn op weg naar The Wave!
Op de zandduin zijn nog duidelijk de voetstappen in het zand zichtbaar en is het eenvoudig om het pad te volgen. Even later steken we een droge rivierbedding over en dan vervolgen we onze weg over de rotsen. Hier is geen pad meer te bekennen, maar met de papieren kaart met herkenningspunten en de route op onze wandel-gps is het duidelijk waar we naartoe moeten. Ook spotten we her en der alsnog een paaltje dat de route markeert. Dat is in het gebied waar - volgens de kaart - veel mensen de weg kwijt raken. Waarschijnlijk is dat de reden dat ze hier toch maar een paar paaltjes hebben neergezet.
Om ons heen wordt het landschap steeds interessanter. Er zijn al diverse kleuren en lijnen in de rotsen zichtbaar. We worden omringd door bruine teepees (rotsen in de vorm van een tipi-tent) die bestaan uit allerlei lagen. Net alsof er heel veel pannenkoeken op elkaar zijn gestapeld en samen een rots vormen.
Af en toe moeten we wat stukjes klimmen, maar eigenlijk nooit lang. Ook is het pad niet technisch moeilijk. Ondertussen maakt het bruin steeds meer plaats voor allerlei andere kleuren, zoals roze en geel.
Met zoveel afleiding onderweg zijn we voordat we het weten bij de klim op het einde in los zand. Daar gaat je hartslag even van omhoog, maar ook deze klim is voorbij voordat je echt moe begint te worden. En zo staan we na 1,5 uur oog in oog met één van de mooiste natuurverschijnselen die we ooit gezien hebben: The Wave!
Natuurpracht ten top: The Wave
We zijn overdonderd door de schoonheid van deze plek. De rondingen, kleuren en lijnen in de rotsen vormen zo’n bijzonder geheel. Je associatie bij rotsen is puntig, harde hoeken en bruine of grijze kleuren. Dat is bij The Wave allemaal anders. Zoiets als dit hebben we nog nooit gezien! We snappen de bijnaam The Wave wel, want het lijkt alsof de rotsen golven in het landschap.
Het zijn vooral roze, rode, bruine en gele tinten die dominant zijn bij Coyote Buttes North. Het is zo kleurrijk dat je totaal niet het idee hebt dat het rotsen zijn. Het is spectaculair!
En het mooiste van alles is dat er zo weinig mensen zijn. Toen wij heen liepen, zagen we al wat mensen terugkomen. De 64 hikers per dag verspreiden zich op een natuurlijke manier over meerdere momenten in de dag, waardoor je deze fantastische locatie maar met een handjevol mensen hoeft te delen. We zijn grotendeels zelfs helemaal alleen bij The Wave. Dat maak je niet vaak mee bij dit soort geweldige plekken!
We nemen uitgebreid de tijd om alles te ontdekken en te fotograferen. Je hebt het bekende deel met de bochten in de rotsen, het kleine waterplasje - waar je bij rustig weer de reflectie van The Wave in kunt fotograferen - en de smalle kloof met allerlei kleuren en rondingen.
We lopen nog wat verder en komen dan uit bij The Second Wave. Hier zijn vooral lichte kleuren - waaronder groen en grijsblauw - te zien.
Net iets voordat je bij The Wave komt, is er ook nog de Mini Wave. Hier vind je vooral gele en bruinrode kleuren. Nadat we heel wat tijd bij The Wave hebben doorgebracht, sluiten we onze ontdekkingstocht af bij het kleine broertje.
In totaal zijn we wel 2,5 uur bij The Wave geweest om alles te zien, in ons op te nemen en zo goed mogelijk vast te leggen. Het grootste deel van de tijd zien we geen andere mensen. Echt zo tof! The Wave is zo’n plek waar je eigenlijk niet weg wilt gaan, maar het zal toch een keer moeten. Het is inmiddels half 3 en we hebben nog dik 5 kilometer hiken voor de boeg. We kijken nog een paar keer om en beginnen dan - met een hele grote lach op ons gezicht - aan de terugweg.
De warme terugweg
Sinds vanmorgen 10 uur lopen we al continu in de zon en op de terugweg begint dat zijn tol te eisen. Het is nu op zijn warmst en de hitte vermoeit ons. We proberen veel te drinken, maar we hebben sinds ons vertrek al niet meer hoeven plassen. Dat zegt al dat je lichaam waarschijnlijk nog meer water nodig heeft in deze omstandigheden. En dan is het nu pas april. In de zomer wordt het hier nog veel heter.
Dus ook al is de hike nog steeds niet heel inspannend, de omstandigheden maken het pittiger en we pauzeren wat vaker dan op de heenweg. We spotten onderweg nog 2 bighorn sheep (dikhoornschapen in het Nederlands?) hoog op de rotsen. Echt leuk!
Voorbereiding voor het hiken naar The Wave
Een vergunning winnen
Je hebt een vergunning nodig om in het natuurgebied van Coyote Buttes North te mogen hiken. Vanwege de kwetsbaarheid van de natuur zijn er slechts 64 mensen per dag die een permit krijgen. Wees niet die persoon die toch zonder vergunning naar The Wave gaat. Deze regeling is er niet voor niets. Deze natuur is zo uniek, dit moet beschermd worden en mag niet overlopen worden door mensen.
Wij kwamen tijdens onze hike een groepje tegen dat duidelijk zonder vergunning probeerde bij The Wave te komen. Ze hadden geen permit aan hun tas hangen (=verplicht), hadden geen papieren kaart en wisten duidelijk de route niet. Toch kwamen ze er door andere hikers te volgen die zich wel hadden voorbereid en netjes hun kans hadden afgewacht totdat ze een permit hadden gewonnen. We spraken andere hikers bij The Wave die wel 17 keer mee hadden gedaan met de loterij en nu eindelijk hadden gewonnen. Het vraagt misschien geduld en geld om steeds mee te doen aan de loterij, maar dit kunstwerk van de natuur is het waard!
Je kunt op twee manieren een vergunning bemachtigen: tijdens de ‘advanced lottery’ of tijdens de ‘daily lottery’. De advanced lottery vindt ongeveer 4 maanden van tevoren plaats. Wij deden mee aan de loterij in december om een vergunning voor april te bemachtigen. De advanced lottery vraagt wat planning, maar je kans om een permit te winnen is hier wel het grootste. Van de 64 beschikbare vergunningen worden er 48 vergeven in de advanced lottery.
De overige 16 vergunningen worden verloot in de daily lottery. Je schrijft je dan 2 dagen van tevoren in (tussen 6:00 en 18:00 uur, Utah tijd!) en ontvangt die avond de uitslag per mail. De volgende ochtend moet je je permit ophalen in Kanab of Page en de veiligheidsbriefing bijwonen. Lees alles over de daily lottery op recreation.gov.
Bescherm jezelf tegen de zon
De zon en hitte zijn geen grap in Utah. Wij hadden het in april al goed warm tijdens de hike, terwijl het toen nog een aangename 22 graden was. Neem veel water mee (wij hadden 3 liter per persoon bij), gebruik zonnebrandcrème en bescherm je hoofd met een pet of een hoed. Je vindt vrijwel nergens schaduw op de trail, dus bescherming en water is onmisbaar!
Veiligheid boven alles
Het voelt misschien allemaal wat overdreven met de veiligheidsbriefing, de waarschuwingen vooraf en alles, maar neem het niet te licht op. Je bent in de middle of nowhere, hebt vrijwel geen bereik tijdens de hike en de natuur is veel sterker dan jij. Schrijf je daarom in en uit in het logboek bij de trailhead en licht vooraf iemand in over je hike. Zorg ervoor dat hij/zij de sheriff informeert (contactgegevens krijg je bij je permit) als je na een bepaalde tijd niet terug bent.
Wij hadden voor alle zekerheid ook een hoofdlampje en onze powerbank mee. Als je dan toch verdwaalt, dan heb je in ieder geval licht en langer de kans om met je telefoon hulp in te schakelen.
Beste periode voor een hike naar The Wave
De lente en de herfst zijn de beste periodes voor een hike naar The Wave. In de zomer is het onwijs heet en dat maakt de hike veel uitdagender. Je moet dan wel met zonsopkomst vertrekken, zodat je op het heetste moment van de dag al terug bent. Dat betekent ook dat de 64 hikers minder verspreid over de dag bij The Wave zullen zijn en je dus een drukker gevoel hebt ter plaatse dan wanneer je in een periode met mildere temperaturen gaat. Daarnaast kun je in de zomer last hebben van moessonregen en dat kan de onverharde weg naar de trailhead onbegaanbaar maken.
In de winter kan sneeuw en ijs een spelbreker zijn. Niet alleen omdat je met een laag sneeuw de kleuren en lijnen niet ziet, maar ook omdat de onverharde weg naar de trailhead lastig begaanbaar kan zijn met een laag sneeuw. Daarnaast heb je korter daglicht en dus minder tijd om uitgebreid rond te kijken bij The Wave.
De beste periode voor een hike naar The Wave is daarom april/mei en oktober/november. Alhoewel het weer natuurlijk altijd iets anders kan doen dan je verwacht, in elk seizoen. Check dus altijd de conditie van de weg en de weersverwachting voordat je koers zet richting de trailhead.
Overnachten vlakbij The Wave
Als je met een camper of tent door Amerika reist, dan kun je het beste overnachten op de gratis Stateline Campground. Deze bevindt zich op enkele kilometers van de trailhead en biedt je daarmee de kans om vroeg aan je hike te beginnen. Er zijn maar weinig plaatsen, dus zorg wel dat je er op tijd bent om een plek te bemachtigen.
De stadjes Page en Kanab bieden een goed alternatief voor de camping. Alhoewel je nog 1,5 uur moet rijden vanaf deze plaatsen naar de trailhead, zijn het de dichtstbijzijnde plekken met faciliteiten zoals supermarkten, accommodaties en restaurants. Had ik al gezegd dat The Wave afgelegen is? ;-)
Wandel-gps nodig?
Nu we zelf de hike naar The Wave hebben gedaan, kunnen we een beter oordeel geven over het wel of niet nodig hebben van een wandel-gps. Met de papieren kaart met foto’s en de route op je telefoon (bijvoorbeeld via AllTrails) kun je de weg waarschijnlijk prima vinden. Het landschap lijkt wel op elkaar en dat kan wellicht voor verwarring zorgen. Wij vonden het daarom wel een fijn idee dat we de wandel-gps bij ons hadden. Het was best een flinke uitgave - zeker voor iets wat je verder niet veel meer gaat gebruiken - maar wij verkozen veiligheid en zorgeloos van de dag kunnen genieten boven het besparen op kosten.
Als je er eentje hebt, neem hem dan zeker mee. Heb je nog geen wandel-gps, dan kun je alleen zelf de afweging maken of jij het de investering waard vindt. Waarschijnlijk kom je er prima aan uit zonder wandel-gps, maar het kan je wel net een wat fijner gevoel geven.
Een onvergetelijke ervaring bij The Wave
The Wave is zonder twijfel een hoogtepunt van onze tijd in Amerika. Het is zo’n unieke plek. Al die kleuren en lijnen, dat zie je bijna nergens op de wereld op deze manier. En het is nog bijzonderder dat je deze wonderschone locatie met maar weinig andere mensen hoeft te delen. Dat draagt 100% bij aan de ervaring. Wij gaan hier nog heel lang aan terugdenken en van nagenieten!
En als je ooit de kans krijgt om naar The Wave te gaan, laat hem dan zeker niet liggen. Dit vergeet je je hele leven niet meer!