Ontdek het intrigerende landschap van Death Valley | Een gebied van extremen
Death Valley is de heetste plek op aarde. Ondanks dat er niet veel kan overleven in dit nietsontziende klimaat, heeft de natuur hier toch een fascinerend landschap gecreëerd. Eindeloze leegte, zandduinen, bergen met allerlei kleuren, zoutvlaktes. Je vindt het in Death Valley National Park! Wij verbleven 2 nachten in het nationaal park, hebben zelf de hitte gevoeld (en dat is in april nog maar het begin!) en ons laten verrassen door het landschap. Niets kan ook iets heel moois zijn!
- Over Death Valley
- Ons bezoek aan Death Valley
- Hiken in Death Valley
- Hoeveel tijd heb je nodig in Death Valley?
- Wat is de beste tijd voor een bezoek aan Death Valley?
- Tips voor je bezoek aan Death Valley
Over Death Valley
Death Valley is een gebied van extremen. De heetste dag ooit werd hier gemeten (57 graden op 10 juli 1913) en deze dag was geen uitzondering. In de top 10 van heetste dagen op aarde komt Death Valley nog 2 keer terug. De zinderende hitte in Death Valley is nietsontziend en samen met de droge wind kan er niet veel overleven in deze ‘natuurlijke oven’. De vallei heet niet voor niets Death Valley. ;-)
Death Valley National Park is niet alleen hitte-recordhouder, je vindt hier ook de laagste plek van het Noord-Amerikaanse continent (Badwater Basin op 86 meter beneden zeeniveau) en het is het grootste nationaal park van het aaneengesloten deel van de Verenigde Staten. (Alleen in Alaska vind je grotere nationale parken.) Death Valley National Park telt maar liefst 13.000 vierkante kilometer!
Ons bezoek aan Death Valley
Op weg naar Death Valley
Het is een lange rit van de bewoonde wereld richting Death Valley. Hoe dichterbij we komen, hoe meer het landschap om ons heen verandert. We rijden over grote vlaktes met daaromheen kale, bruine bergen. Er groeit hier bijna niets, maar toch heeft het wel wat.
Als we eenmaal de Panamint Valley in rijden, worden we verrast door een hoos van kleur. Het staat hier vol met gele bloemetjes! Deze veldbloemen schijnen alleen te bloeien als de omstandigheden precies goed zijn. De juiste hoeveelheid neerslag in de herfst en winter, genoeg warmte van de zon en een gebrek aan droge wind. Dan kunnen deze bloemen floreren. Hebben wij even geluk dat ze precies nu zo mooi in bloei staan!
Naar Stovepipe Wells
Eenmaal in het nationaal park vervolgen we de route richting het plaatsje Stovepipe Wells. Dit is één van de twee mini-dorpen in het nationaal park met voorzieningen als campings, eten en drinken en een benzinepomp. Maar voordat we daar zijn, moeten we eerst een bergpas van ruim 1.500 meter hoogte over. Gelukkig kunnen we altijd op Bruno bouwen. Ook in de hitte tuft hij rustig naar boven om vervolgens weer af te dalen tot beneden zeeniveau. Ondankbare taak heeft ‘ie eigenlijk hè! ;-)
Deze bergpas op de route zorgt ervoor dat we wat later dan gedacht aankomen bij Stovepipe Wells. We besluiten daarom om niet meer naar de Ubehebe Crater te gaan. Deze krater ligt vrij geïsoleerd in het nationaal park en is 70 kilometer rijden vanuit Stovepipe Wells. (enkele reis) Dat is waarschijnlijk wat veel voor vandaag en we vroegen ons sowieso al af of de krater 2 uur extra rijden waard zou zijn. Wij skippen hem voor nu en strijken neer op de campground van Stovepipe Wells.
Zo leuk als de camping in Joshua Tree National Park was, zo sfeerloos is deze. Het is een groot, zanderig terrein waarop zoveel mogelijk campers en caravans worden gepropt. Met de harde wind stoft het nogal en buiten zitten is dus niet heel fijn. Ronny noemt de camping een grote kattenbak. Dat geeft misschien een idee. ;-)
Mesquite Sand Dunes
De volgende dag beginnen we met een wandeling bij de Mesquite Sand Dunes. Vanaf de parkeerplaats kom je eerst bij de lagere duinen en we zien al snel dat het mooiste deel een stuk verderop ligt. Alhoewel we ons vooraf niet hadden ingesteld op een pittige wandeling, lopen we in ons enthousiasme de ene na de andere zandduin over totdat we uiteindelijk bij de achterste (en mooiste) zandduin zijn. De zon is sterk en het ploeteren in het losse zand pittig. Bij elke stap omhoog schuif je weer een stukje naar beneden. Zo is deze eerste stop vermoeiender geworden dan gedacht!
Ondanks dat we een paar kilo zand in onze schoenen meeslepen, houden we ze toch aan. De zon warmt het zand overdag enorm op. In de zomer kan het zand wel 93 graden worden, vertelt een informatiebord ons. Ongekend!
Het is het ploeteren trouwens wel waard, want de achterste duinen zijn prachtig. De glooiende lijnen en het maagdelijke zand (zonder voetstappen) vormen samen met de donkerbruine bergen erachter een fotogeniek geheel.
Badwater Basin
Badwater Basin is met 86 meter onder zeeniveau het laagste punt in Noord-Amerika. Normaal vind je hier een enorme zoutvlakte, maar door de vele regenval van afgelopen winter is er nu een meer ontstaan. Dat is jammer, want daardoor zie je die kenmerkende hexagons in het zout nu niet. Gelukkig hebben we dit in Bolivia al wel eens mogen zien!
Achter het Badwater Basin liggen bruine bergen met nog wat sneeuw op de toppen. Bizar om te zien, want wij smelten bijna weg in de middaghitte van Death Valley. Het contrast kan haast niet groter zijn!
Devil’s Golf Course
Devil’s Golf Course is een geliefde tussenstop vanwege de scherpe zoutformaties die zich hier hebben gevormd. Normaal is dit een korte stop, maar de weg naar Devil’s Golf Course is afgesloten. Dat betekent aan de doorgaande weg parkeren en bijna 2 kilometer lopen tot je er bent. Nou is dat gewoonlijk geen probleem, maar in het hete Death Valley is alles anders. Je hebt hier nergens schaduw en de lucht is zo warm en droog dat je snel vermoeid raakt. Onderschat dit soort korte wandelingetjes dus niet!
Ook bij Devil’s Golf Course staat een deel van de zoutformaties onder water, maar hier geeft het wel een mooi effect. Al met al is het een leuke stop, maar met de lange wandeling die je ervoor moet maken nu de weg dicht is, misschien niet de moeite waard.
Artists Drive en Artists Palette
We eindigen onze eerste volle dag in Death Valley met wat wij denken dat een hoogtepunt zal zijn: Artists Palette. Op Instagram hebben we jaloersmakende foto’s van deze plek gezien. De bergen hebben hier allerlei kleuren, van lila tot mintgroen en van alles daar tussenin. De kleuren schijnen het beste zichtbaar te zijn tijdens blue hour (het uur na zonsondergang), maar wij zijn inmiddels moe en toe aan uitrusten op de camping. We gaan daarom niet wachten tot het perfecte licht, maar gewoon einde middag een kijkje nemen. We zijn benieuwd! Is Artists Palette echt zo mooi? Of is dit een typisch gevalletje Instagram vs. reality?
We rijden Artists Drive op (de eenrichtingsweg door het gekleurde berglandschap) en langzaam beginnen de bergen om ons heen wat meer kleur te krijgen. We zien in het begin vooral bruintinten en af en toe wat groen. We stoppen bij een uitzichtpunt onderweg - net zoals heel veel andere auto’s trouwens - en kijken onderweg om ons heen. Tot nu toe is het leuk, maar we zijn nog niet omver geblazen.
Als we aankomen bij Artists Palette, valt de felle groenblauwe kleur in de bergen direct op. Vol verwachting lopen we het landschap in en zoeken we naar de heuvel vanaf waar je het beste uitzicht zou hebben op alle kleuren. Al snel vinden we de juiste fotospot en we zien zeker diverse kleuren in het landschap, maar het popt niet zoals we hadden gedacht. Het harde zonlicht maakt de kleuren minder sterk. We kunnen ons voorstellen dat het hier net voor of na zonsondergang mooier is, maar als je overdag gaat (zoals de meeste mensen), houd er dan rekening mee dat je niet die perfecte Instagram foto maakt. Tenzij je er nog veel aan knutselt natuurlijk. ;-)
Van tevoren dacht ik dat Artists Palette een hoogtepunt zou zijn in Death Valley, maar de werkelijkheid pakt anders uit. Wij hebben andere favorieten in Death Valley! Lees snel verder om erachter te komen welke plekken dat zijn.
Zabriskie Point
De volgende ochtend gaat onze verkenningstocht door Death Valley verder. We stoppen bij Zabriskie Point, één van de bekendste uitzichten in het park. Het uitzichtpunt ligt bijna direct aan de weg en is dus heel makkelijk bereikbaar. Vaak wordt drukte daardoor verklaard en onze verwachtingen zijn niet al te hoog gespannen. Maar we hebben het weer fout. Zabriskie Point is boven verwachting mooi!
Het landschap wordt gevormd door kegelvormige heuvels met allerlei zachte kleuren, zoals beige, bruin en geel. Het is net alsof je op een andere planeet bent. Achter de heuvels zien we de zoutvlakte in de vallei liggen. Echt een hele fotogenieke plek die Death Valley in één uitzicht goed samenvat!
20 Mule Team Canyon
Aan de doorgaande weg in het park (wegnummer 190) ligt de slecht aangegeven detour via 20 Mule Team Canyon. Het is dat we in een blog hebben gelezen over deze detour, anders zou je er zo voorbij rijden. En blijkbaar gebeurt dat ook veel, want eenmaal op de eenrichtingsweg van gravel zien we geen enkele auto meer. En dat terwijl het landschap geweldig is!
Het is een beetje vergelijkbaar met de heuvels bij Zabriskie Point, maar nu rijd je tussen de kegelvormige heuvels in plaats van er bovenop te kijken. Het is een goed alternatief voor hiken in Death Valley - wat in de hitte niet altijd even aantrekkelijk is - want op deze manier kom je ook echt IN het landschap.
Halverwege de gravelweg (die overigens in goede staat is) is er een kleine verbreding waar we Bruno kunnen parkeren. We klimmen een paar heuvels op en hebben vanaf daar een fantastisch uitzicht. 20 Mule Team Canyon is een dikke aanrader!
Dantes View
We sluiten ons bezoek aan Death Valley af met een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. Dantes View biedt op 1.700 meter hoogte een ongekend uitzicht over de vallei, de zoutvlakte en de omringende bergen. Je moet alleen wel eerst even naar die 1.700 meter hoogte rijden! De weg is enkel toegankelijk voor voertuigen van maximaal 25 feet (ongeveer 7,5 meter) en aan het begin wordt gewaarschuwd voor een helling van 15% in de laatste 400 meter. Hmm… Niets wat Bruno niet kan, denken we. We gaan het proberen!
Natuurlijk komt onze superbus gewoon boven. We moeten de laatste honderden meters wel in de eerste versnelling rijden, maar daar heb je hem voor hè. ;-) De weg is trouwens helemaal niet smal en ook niet enorm bochtig. Laat je dus niet te bang maken. Als Bruno het kan, dan kan jij het waarschijnlijk ook!
We zijn blij dat Bruno ons naar Dantes View heeft gebracht, want het uitzicht vanaf deze plek is erg mooi. Pas nu krijg je een idee hoe groot Death Valley is. We zien de witte afzetting van het zout, het tijdelijke meer bij Badwater Basin en de besneeuwde bergen aan de overkant van de vallei. Een plek vol extremen en contrasten. Intrigerend!
Hiken in Death Valley
Wij hebben het hiken dit keer achterwege gelaten, maar er zijn wel degelijk wandelpaden in Death Valley. De hike naar de Natural Bridge is bekend, maar naar verluidt niet zo heel interessant. Ook de Mosaic Canyon Trail leek ons mwah. Wel aardig, maar wel veel van hetzelfde terwijl je wel meer dan 6 kilometer moet lopen.
Als wij een hike zouden doen, dan zouden we kiezen voor de combinatie van de trails van Golden Canyon, Gower Gulch en de Badlands Loop. Je loopt dan grotendeels in het landschap waar je op kijkt vanaf Zabriskie Point en dat was simpelweg adembenemend. In de parkfolder of NPS app vind je meer info over deze hike.
Hoeveel tijd heb je nodig in Death Valley?
Death Valley is groot en de afstand van de ene naar de andere bezienswaardigheid is gerust tientallen kilometers. Wees er dus op bedacht dat je tijd nodig hebt om van A naar B te komen. Daarnaast wil je met de hitte in Death Valley niet teveel hooi op je vork nemen. Plan dus niet je hele dag vol.
In één dag zou je prima Dantes View, 20 Mule Team Canyon en Zabriskie Point kunnen doen. Wat ons betreft heb je dan het mooiste van Death Valley gezien. Maar meer tijd is beter, want dan kun je het Badwater Basin, Artists Palette en de Mesquite Sand Dunes aan je to-do lijstje toevoegen. En die plekken zijn ook hartstikke leuk!
Daarnaast krijg je de echte Death Valley ervaring door tientallen kilometers door het intrigerende landschap te rijden, een nachtje op de camping te slapen onder een fonkelende sterrenhemel en de zinderende middaghitte te voelen. Twee dagen is dus optimaal als je het ons vraagt.
Wat is de beste tijd voor een bezoek aan Death Valley?
Vanwege de hitte is dat aan het einde van de herfst, in de winter of in het begin van de lente. In de winter zijn de temperaturen met een gemiddelde van zo’n 20 graden aangenaam voor hikes en andere activiteiten. De winter duurt alleen maar kort in Death Valley. Vanaf april stijgt de gemiddelde temperatuur al naar 32 graden en vanaf mei ga je naar een daggemiddelde van 38 graden. Dagen van 40+ graden komen dan al regelmatig voor. Niet om uit te houden! Pas vanaf november wordt het weer iets aangenamer in Death Valley.
Tips voor je bezoek aan Death Valley
- Ga met een volle tank het park in en houd je brandstofmeter in de gaten. De afstanden in Death Valley zijn groot en er zijn maar 2 tankstations, namelijk in Stovepipe Wells en Furnace Creek. In Stovepipe Wells hebben ze geen diesel, dus met oude busjes zoals Bruno ben je compleet afhankelijk van die ene pomp in Furnace Creek. Daar maken ze overigens ook wel flink gebruik van, want de literprijs is bijna 2x zo hoog als normaal. Maar ja, je moet wat hè!
- Bedenk vooraf welke plekken je wil zien of hikes je wil maken, zodat je een logische route kunt samenstellen. Je wil niet van de Mesquite Sand Dunes naar Dantes View rijden om vervolgens te bedenken dat je eigenlijk ook wel de Mosaic Canyon hike wil doen. Highlights lijken op de kaart soms dichtbij elkaar - zoals Dantes View en Badwater Basin - maar zijn in de praktijk tientallen kilometers rijden van elkaar af. Dat komt doordat de West Side Road met daaraan o.a. Badwater Basin in de vallei ligt en wegnummer 190 met Zabriskie Point en Dantes View daarboven loopt.
- Sommige delen van het park zijn enkel toegankelijk voor voertuigen tot 7,6 meter lengte. Dit geldt onder andere voor Artists Drive en de weg naar Dantes View.
- Er zijn verschillende campings in Death Valley National Park die werken volgens het ‘first come, first served’ principe. Het zijn niet de mooiste of sfeervolste campings, maar in het park overnachten is wel de beste manier om heel veel extra kilometers te voorkomen. De grote kampeerterreinen in Stovepipe Wells en Furnace Creek (Sunset Campground) lopen niet zo snel vol, maar het kleinschalige Texas Springs bijvoorbeeld wel. Zorg dus dat je op tijd naar die camping rijdt als je hier een plekje wil bemachtigen. Na het betalen van je plaats kun je trouwens alsnog verder het park gaan verkennen, zolang je maar duidelijk maakt dat jouw plaats bezet is, bijvoorbeeld door je campingstoelen te laten staan.