Rijd de Alaska Highway van Dawson Creek naar Delta Junction | Een epische roadtrip
Onze gehele reis door Noord-Amerika is een aaneenschakeling van mooie wegen en routes, maar de Alaska Highway steekt er met kop en schouders bovenuit. Deze iconische, 2.232 kilometer lange route leidt steeds verder de wildernis in. Weg van supermarkten, bebouwing en levendigheid. Alleen maar natuur met één weg erdoor - naar Alaska. Dat heeft toch charme! Deze zomer reden wij de Alaska Highway met onze trouwe Bruno. In dit blog vind je onze ervaring, leuke stops onderweg en praktische tips.
- Over de Alaska Highway
- Leuke stops aan de Alaska Highway
- Onze ervaring met het rijden van de Alaska Highway
- Praktische tips voor de Alaska Highway
- Aansluitende routes
- De roadtrip van je leven
Over de Alaska Highway
Al lang voordat we onze globale route voor onze Noord-Amerika reis hadden uitgedacht, wisten we één ding zeker: we willen via de Alaska Highway naar Alaska rijden. Deze roadtrip is niet alleen uitdagend door de lengte en het afgelegen karakter, het is de ultieme route naar de wildste staat van de Verenigde Staten. Alaska wordt niet voor niets The Last Frontier genoemd, ofwel het einde van de wereld.
Enkele feitjes over de Alaska Highway:
- Start in Dawson Creek, Canada
- Eindigt in Delta Junction, Alaska
- Lengte: 2.232 kilometer (1.387 mijl)
- In een recordtijd aangelegd in 1942 als gevolg van internationale dreigingen tijdens de Tweede Wereldoorlog
- Destijds een uitdagende gravelweg, nu volledig geasfalteerd
- Door reconstructie is de Alaska Highway nu korter dan de originele route, maar in Alaska hebben ze de mijlpaaltjes nooit aangepast. In Delta Junction eindig je daarom bij Milepost 1.422.
Leuke stops aan de Alaska Highway
Rijden over de Alaska Highway is elke kilometer leuk, want je rijdt continu tussen de prachtige natuur. Wil je even de benen strekken of het landschap beter in je opnemen, dan zijn onderstaande stops aanraders.
Milepost 0 bij Dawson Creek
Wij hebben er al bijna 1.000 kilometer op zitten vanuit de Canadese Rocky Mountains en het voelt dus al alsof we aan de lange weg naar Alaska zijn begonnen, maar in Dawson Creek is de officiële start van de Alaska Highway. We kunnen hier natuurlijk niet zomaar aan voorbij rijden. We stoppen bij het bekende bord van de Alaska Highway en halen een sticker in het bezoekerscentrum. Nu is de Alaska Highway echt begonnen!
Stone Mountain Provincial Park
Vanaf Dawson Creek wordt het rustiger en rustiger op de weg. Inmiddels is het nog maar één baan per richting en de weilanden maken plaats voor dichte bossen. In het begin zien we nog best wat van de olie-industrie - treurige dorpjes waar mannen in stacaravans leven om snel veel geld te verdienen - maar ook dat wordt steeds minder. Als we een stop maken om even te tanken, treffen we een meneer aan de kassa die maar wat blij lijkt om mensen te zien. Hij wijst ons met plezier op alle folders over de Alaska Highway en geeft ons zelfs nog zijn persoonlijke adviezen mee. Daarna is het een paar honderd kilometer lang niets. Geen dorpjes, geen tankstations, geen huizen. Alleen maar een hele lange weg door de bossen. Soms kunnen we kilometers ver kijken - voor en achter ons - en zien we aan beide kanten geen enkele auto. Wij vinden het fantastisch!
Na enkele dagen komen we bij het Stone Mountain Provincial Park. Dit is een plek die je dwingt om even op de rem te trappen. We bevinden ons hier op het hoogste punt van de Alaska Highway (1.295 meter) en in een prachtige omgeving. Het is ons direct duidelijk waar het park zijn naam aan dankt: we worden omringd door kale bergen met een grijze steenkleur.
Naast het bewonderen van Summit Lake kun je hier eventueel een hike maken, zoals de Flower Springs Lake Trail (ongeveer 11 kilometer) of de Summit Peak Trail. Bij die laatste moet je wel in 3,5 kilometer 700 hoogtemeters bedwingen. (enkele reis) Wij houden het voor nu bij roadtrippen, want we hebben nog een lange weg te gaan.
Muncho Lake
De volgende 100 kilometer van Stone Mountain Park tot Muncho Lake zijn een traktatie van de natuur. We rijden tussen de bergen, overal staan bloemetjes in bloei en naast ons kronkelt een blauwe rivier. We spotten ook nog wat wildlife aan dit deel van de route: 4 wapitiherten en wel meer dan 20 dunhoornschapen. Dat is een soort mix van een schaap en een geit en dan met grote hoorns. Cool om te zien!
Het is een genot om hier te rijden. Op deze manier mag de Alaska Highway nog heel lang duren!
We stoppen voor een lunchpauze aan Muncho Lake. Het water van dit meer is zo blauw dat je ogen er bijna pijn van doen. Net voorbij Muncho Lake zien we een zwarte beer langs de weg. Hij is op zijn gemak van het gras aan het eten en wij hebben alle kans om naar hem te kijken. Veilig vanuit Bruno. Super leuk!
Liard River Hot Springs
Wij zijn niet heel gek op baden in warmwaterbronnen, maar de Liard River Hot Springs zijn ons diverse keren aangeraden. Wij hebben het geskipt, maar als jij wel graag baadt in natuurlijk warm water, dan is dit je kans aan de Alaska Highway.
Signpost Forest
De laatste 100 kilometer voor Watson Lake - het volgende stadje op de route - staan in het teken van bizons. Op dit deel van de route zien we ze regelmatig, soms heel dicht bij de weg. We hebben in Yellowstone en Grand Teton ook al veel bizons gezien, dus het is niet nieuw, maar het blijft tof om deze gigantische beesten tegen te komen.
In Watson Lake doen we wat klusjes (tanken, water vullen, boodschappen) en bezoeken we het Signpost Forest. Dit bos van wegwijsbordjes is ontstaan in de tijd dat de Alaska Highway aangelegd werd. Een militair die in de regio aan het werk was had heimwee en hing daarom een bordje op met een verwijzing naar zijn eigen woonplaats. Dat heeft de toon gezet voor wat nu is uitgegroeid tot Signpost Forest. Ontelbaar veel bordjes met plaatsen uit de hele wereld!
Het is zeker de moeite om een uurtje te dwalen door dit bos van heimwee en euforie. Van overal op de wereld zijn mensen naar Watson Lake gekomen voor het Signpost Forest. Ieder met hun eigen redenen. Sommigen waren ver van huis, anderen helemaal niet zo. Al die bordjes laten je voelen hoe reizen mensen met elkaar verbindt. Een mooie plek!
Na Watson Lake rijden we nog een kilometer of 200 verder die dag. De route is op dit deel weer onvoorstelbaar mooi. De eindeloze bossen waarbij je geen enkel menselijk ingrijpen ziet, laten je fantaseren over wat daar allemaal leeft. Beren, wolven, elanden. Het is een hele wereld op zichzelf. Het is niet per se de allermooiste natuur die we ooit zagen, maar de ongereptheid en uitgestrektheid maakt dat wij er direct ons hart aan verliezen. De Alaska Highway is inderdaad een epische roadtrip!
Little Atlin Lake
Dit meer vraagt om een korte detour, maar als je het sprankelende wateroppervlak met daaromheen de prachtige heuvels ziet, dan weet je waarom je die extra kilometers hebt gemaakt. Little Atlin Lake is een schitterende plek om simpelweg over het water te turen of een fijne wildkampeerplek op te zoeken.
Carcross Desert
Carcross Desert ligt vlak bij het plaatsje Carcross. Technisch gezien ligt het duingebied dat lijkt op een mini-woestijn niet aan de Alaska Highway, maar veel mensen kiezen ervoor om een detour via Highway 8 en Highway 2 te maken om deze en de volgende bezienswaardigheid mee te pikken.
Je kunt even rondwandelen in Carcross Desert of simpelweg een foto maken van de goudgele zandduinen die midden in het bergachtige landschap liggen.
Emerald Lake
Ook al heb je al zoveel meren gezien tijdens je roadtrip naar Alaska, voor deze wil je gerust nog wat extra kilometers rijden. Emerald Lake heeft een betoverende, smaragdgroene kleur en steekt voor ons daarmee boven veel andere meren uit. Je hoeft trouwens totaal geen moeite te doen om deze prachtplek te bewonderen. Je hebt gewoon een uitzichtpunt langs de weg.
Kluane National Park
Vrijwel alle bezienswaardigheden tot nu toe waren korte stops. Plekken waar je even de benen strekt, rondkijkt, wat foto’s maakt en vervolgens vrij snel weer verder rijdt. Kluane National Park is hierop een uitzondering. Voor dit spectaculaire natuurgebied trokken wij met liefde een paar dagen uit!
Met tal van ruige bergen, blauwe meren, kolkende rivieren en gigantische gletsjers biedt Kluane National Park één van de spectaculairste landschappen in Canada. Het is de plek waar je Canada’s hoogste berg vindt (Mount Logan) en waar het grootste ijsveld ter wereld (buiten de poolgebieden) ligt.
Een groot deel van het nationaal park is zo onherbergzaam dat je er niet via wegen of wandelpaden kunt komen. De enige manier om het verstopte winter wonderland van Kluane te zien is een vlucht te maken over de gletsjers, ijsmassa’s en besneeuwde bergen. Dat is een avontuur dat je je hele leven niet gaat vergeten!
Blijf je liever met beide benen op de grond? Dan is een picknick bij Lake Kathleen een aanrader. Het water in dit meer is diepblauw en in de herfst kleuren alle bomen eromheen geel. Schitterend!
Na onze lunch bij Lake Kathleen starten we aan de hike naar King’s Throne. Deze hike begint rustig, maar wordt al snel onvergeeflijk steil. Het pad bestaat grotendeels uit losse stenen en gruis en in combinatie met de helling hebben we daar een flinke kluif aan. Naar boven, maar zeker ook naar beneden! Wij doen ruim 1,5 uur over de hike naar King’s Seat, 600 meter boven Lake Kathleen. Dit geeft ons een mooi uitzicht op het meer en de rest van het landschap in de verte. We moeten wel eerlijk toegeven: dit uitzicht hadden we halverwege de klim ook al en het verandert niet veel naarmate je hoger klimt. Of het de uitdagende tocht naar King’s Seat waard is, dat laten we aan je eigen beoordeling over. ;-)
Welcome to Alaska
Nadat we de benen onder ons lijf vandaan hebben gehiket en onze ogen uit hebben gekeken in Kluane National Park, vervolgen we onze weg naar Alaska. De grens begint in de buurt te komen, maar denk maar niet dat je die laatste kilometers cadeau krijgt. Het wegdek vanaf Haines Junction tot aan Alaska zit vol met kuilen, stukken gravel en beschadigd asfalt. Goed opletten dus!
Maar dan… na bijna 1.900 kilometer over de Alaska Highway is het zover. We zijn bij de grens! Natuurlijk stoppen we bij het ‘Welcome to Alaska’ bord en na een soepele grensovergang zoeken we een fijne wildkampeerplek op om dit memorabele moment te vieren. We hebben hier onze hele reis naartoe gewerkt. Het ging niet zonder slag of stoot, maar we hebben doorgezet. Bruno heeft 26.000 kilometer over Noord-Amerikaanse wegen getuft. We zijn apetrots!
Einde van de Alaska Highway in Delta Junction
De volgende dag rijden we het laatste deel van de Alaska Highway. We komen door Tok, het eerste plaatsje in Alaska met wat faciliteiten, maar verder zien we vooral bossen en rivieren. Het is helaas bewolkt en regenachtig vandaag, waardoor we niet ver kunnen kijken en we geen idee hebben van de hoge bergen die in onze buurt moeten zijn. Jammer, maar je kunt niet altijd 6 gooien. ;-)
In Delta Junction eindigt de Alaska Highway. Voor een paar dollar halen we hier een certificaat als bewijs van onze prestatie. Alaska Highway: check!
Onze ervaring met het rijden van de Alaska Highway
Wij vonden het rijden van de Alaska Highway een geweldig avontuur. Het wordt alsmaar rustiger en je krijgt daardoor echt het gevoel dat je naar het einde van de wereld rijdt. Wat in feite ook zo is. :-) Dagenlang heb je vrijwel alleen natuur om je heen. Ook al is het vrij veel van hetzelfde (bergen, meren, rivieren, bossen), het verveelde ons geen moment.
Bij de Alaska Highway gaat het zeker om de reis erheen, maar je bestemming is ook niet verkeerd. Nadat we deze fantastische roadtrip hebben volbracht, wacht ons nog de ongekend mooie natuur die Alaska rijk is. Een toffe reis én bestemming dus. Wat wil je nog meer!
Wij vonden het overigens niet spannend of moeilijk om zo lang in de wildernis te rijden. Als je een beetje in de gaten houdt waar en wanneer je kunt tanken, op tijd boodschappen inslaat en stopt met rijden als je te moe wordt, dan is er weinig aan de hand. Natuurlijk wil je geen autopech krijgen op deze route, maar dat heb je nou eenmaal niet in de hand. Niet te veel over piekeren dus en gewoon genieten!
Praktische tips voor de Alaska Highway
Staat van het wegdek
Vroeger was de Alaska Highway een lange gravelweg en was het een hele onderneming om via deze route naar Alaska te komen. Nu is de weg volledig geasfalteerd en grotendeels in hele goede staat. Enkel het gedeelte tussen Haines Junction en Tok is vrij slecht, maar verder kun je veelal de maximumsnelheid (100 kilometer per uur) rijden. Al wil je soms ook best even vertragen, want die beer of eland langs de weg mis je misschien als je er hard voorbij zoeft.
Tanken aan de Alaska Highway
De tankstations zijn minder frequent aan de Alaska Highway dan aan de meeste routes in Canada en de VS, maar tanken is voor ons nooit een probleem geweest. Er is op best veel plekken benzine en diesel te verkrijgen. Rijd gewoon niet door totdat je echt leeg bent, maar tank wat eerder dan je normaal zou doen en er is niets aan de hand. Zelfs met Bruno - die behoorlijk wat diesel slurpt - hebben wij geen moeilijkheden gehad met tanken. Overal hadden ze diesel en altijd kon je met een pinpas of creditcard betalen.
Wij hebben onze hele reis door Noord-Amerika al 2 jerrycans van ieder 20 liter diesel op het dak. Ook al hebben we ze nooit hoeven gebruiken, het geeft wel een gerust gevoel. Is nooit verkeerd om bij je te hebben!
Geen mobiel bereik
Realiseer je dat je aan het merendeel van de Alaska Highway geen mobiel bereik hebt. Download kaarten daarom van tevoren (bijvoorbeeld via maps.me of Google Maps) en een papieren kaart - bijvoorbeeld in de gratis Alaska Highway folder van Bell’s Travel Guides - is altijd fijn.
Als je onderweg wilt kunnen werken - als je net als wij als digital nomad door het leven gaat - dan is Starlink onmisbaar op de Alaska Highway. Sinds 2023 bieden zij service in het hoge noorden en zolang je een plek vindt met een open lucht, dan zit je met Starlink goed. Ook een fijn idee als je toch pech zou krijgen onderweg trouwens. :-)
Verplichte facilitaire stops op de Alaska Highway
Houd in de smiezen waar en wanneer je faciliteiten vindt, zoals campings, (fatsoenlijke) supermarkten, plekken om als camper je water te lozen en te vullen en meer. Er zijn weinig stadjes aan de Alaska Highway en als je - net als wij - maar een paar honderd kilometer per dag rijdt, dan is het handig om vooruit te denken en op tijd voorraden in te slaan.
Dit zijn de stadjes aan de Alaska Highway waar je prima faciliteiten vindt:
- Dawson Creek
- Fort Nelson
- Watson Lake
- Whitehorse
- Tok
Hoe lang heb je nodig voor de Alaska Highway?
Dat is maar net hoe lang je ervoor uit wilt trekken. Rijd je met een moderne auto of camper, dan kun je gerust 600 kilometer of meer per dag rijden en elke dag wat korte stops maken. Op dit tempo zou je de Alaska Highway in een dag of 4 kunnen voltooien.
Wij rijden met Bruno echter maar een kilometer of 400 per dag (want traag en veel lawaai, dus daarna ben je gewoon moe), moeten af en toe wat werken en nemen graag de tijd voor de mooie plekken aan de route. Wij deden daardoor 10 dagen over de Alaska Highway.
In welke periode kun je de Alaska Highway rijden?
In zowel Yukon (noordwesten van Canada) als Alaska begint het seizoen in juni en eindigt het half september. Idealiter rijd je de Alaska Highway dus ergens in die periode. Het grote voordeel van laat in het seizoen reizen zijn de herfstkleuren. Wij hebben nog nooit zo’n mooie herfst gezien als in Alaska en Yukon. De extra regen en lagere temperaturen die erbij horen in september zijn dat dubbel en dwars waard!
Gratis boekje met alle ins en outs
Bij vrijwel alle tankstations, lodges en visitor centers aan de Alaska Highway vind je het gratis boekje van Bell’s Travel Guides over de Alaska Highway. Wij doen bijna nooit iets met brochures en folders, maar dit boekje hebben wij verslonden. Elk deel van de route staat beschreven met daarbij bezienswaardigheden en uitzichten, maar ook praktische informatie zoals rustplaatsen, toiletten, winkels, de staat van de weg, etcetera. Heel handig!
Aansluitende routes
Er zijn verschillende mooie routes die aansluiten op de Alaska Highway. Leuk voor de terugweg of een detour!
Top of the World Highway
Op onze terugweg van Alaska naar Canada reden we bij Tok niet rechtdoor, maar sloegen we linksaf richting Chicken. Vanaf hier volg je eerst de Taylor Highway die vervolgens overgaat in de Top of the World Highway. De naam zegt het al: een route over het meer dan 1.000 meter hoge bergplateau tussen Chicken en Dawson City.
De Top of the World Highway is grotendeels gravel, maar in een prima staat en dus heel goed te rijden voor allerlei soorten voertuigen. Bruno werd er alleen heel vies van, dat wel. ;-) De Top of the World Highway is vooral eind augustus en begin september fantastisch om te doen, want dan laat de herfst het landschap kleuren zoals je het nog nooit gezien hebt. Heel bijzonder!
Klondike Highway
De Top of the World Highway eindigt in het goudzoekersstadje Dawson City. Hier brak aan het einde van de 19e eeuw de goudkoorts los en de goudzoekers reisden destijds van Skagway naar Dawson City. Die historische route volg je nu grotendeels via de Klondike Highway. Natuurlijk wagen wij eerst een poging om zelf goud te vinden bij Claim #6. Helaas is het geluk vandaag niet met ons, maar we zijn niet getreurd. We voelen ons al ongelooflijk rijk. :-)
Daarna rijden we naar Whitehorse over een weg die nog rustiger is dan de Alaska Highway. Daar kun je kiezen: verder rijden via de Alaska Highway richting Watson Lake of de Klondike Highway verder zuidelijk volgen naar Skagway. Als je tijd hebt, kies dan voor de laatste optie, want ook dit is weer zo’n mooie route!
Golden Circle bij Haines en Skagway
De Golden Circle loopt van Whitehorse naar Haines Junction en vervolgens via de Haines Highway naar Haines. Bij de Chilkoot River in Haines kun je in de juiste tijd van het jaar beren zien jagen op vis. Een ongelooflijke ervaring die wij never nooit niet hadden willen missen. Nadat we tientallen beren en zeearenden hebben gezien bij de rivier, pakken we de ferry naar Skagway. Dit stadje is bekend vanwege de Gold Rush historie. Vervolgens rijden we via de South Klondike Highway terug naar Whitehorse. Ook dit deel van de route is adembenemend!
Stewart-Cassiar Highway
Terug naar de bewoonde wereld? Dan kun je iets voor Watson Lake de afslag nemen naar de Stewart-Cassiar Highway om richting het zuiden te gaan. Op een enkel huisje of hutje en af en toe een tankstationnetje na kent deze weg van ruim 700 kilometer weinig tekenen van leven. Wij nemen deze route op onze terugweg vanuit Alaska naar de Rocky Mountains. Dat is niet alleen de kortste weg, maar ook weer een schitterende! We rijden door de bossen die alle kleuren hebben door de herfst, zien bergen om ons heen waar de eerste poedersneeuw gevallen is en spotten onderweg een eland.
De roadtrip van je leven
Als er één roadtrip ultiem genoemd mag worden, dan is het - voor ons - de Alaska Highway. Duizenden kilometers naar het einde van de wereld rijden is onvergetelijk en dan ook nog in zo’n landschap en met onze eigen bus uit 1985. Het kan niet op. De Alaska Highway rijden hoort op de bucketlist van iedere avonturier!