Made it: wij zijn in Alaska! | 200 dagen in Noord-Amerika
Deze reis is alles. Prachtig, intens, vermoeiend, vernieuwend, gezellig, zorgeloos, moeilijk op momenten, maar vooral onvergetelijk. En eigenlijk ook onbeschrijfelijk. Toch gaan we een poging wagen in deze persoonlijke update. We vertellen je over de weg die we aflegden in Noord-Amerika tot nu toe en hoe we ons voelden toen we ons ultieme doel - Alaska - bereikten. Spoiler: heel, heel, heel trots en blij!
- De tweede 100 dagen
- Regeldingetjes in Vancouver
- Hoogtepunten van een andere orde
- Bosbranden in de Rocky Mountains
- Langer dan ooit op reis
- Via de Alaska Highway naar Alaska
- Into the wild
De tweede 100 dagen
In onze vorige persoonlijke update vertelden we hoeveel we al hadden meegemaakt in de eerste 100 dagen van deze reis. Nu zijn we weer 100 dagen verder en het is ongelooflijk hoeveel ervaringen en avonturen erbij zijn gekomen. We bezochten Grand Teton National Park - dat we verrassend genoeg tot één van onze topfavorieten in de VS kroonden - en Yellowstone National Park - een plek die al eeuwig op onze bucketlist prijkt.
Daarna reden we door naar Washington State, waar we helaas minder tijd hadden dan we wilden door onze doktersafspraak in Vancouver. Toch hadden we hier met een dag in Mount Rainier National Park, een familiebezoek aan mijn nichtje en haar gezin en een bliksembezoek aan North Cascades National Park een geweldige tijd.
Regeldingetjes in Vancouver
27 juni stond al lange tijd in onze agenda. Het is de dag waarop we bij een Canadese arts in Vancouver moesten zijn om mijn injecties in Canada te kunnen kopen. Deze datum gaf ons een vrij harde deadline om Amerika in te wisselen voor Canada. Na een vlotte grensovergang werden we in Vancouver verwelkomd met een grijze, regenachtige dag. Na alle hitte en zon van afgelopen maanden vonden we het eigenlijk weleens lekker. Dat getik op het dak! (Of mogen we dat niet zeggen na het natte voorjaar in Nederland?)
Gelukkig verliep het allemaal heel soepel bij de Canadese arts en een dag later konden we de nieuwe voorraad aan injecties ophalen bij de apotheek. Het voelde zo goed om de medicatie na maanden van geregel eindelijk in onze handen te hebben. Een hele opluchting! We waren ook best een beetje trots. Het was de lastigste keer ooit om mijn injecties te regelen tijdens een reis en we hebben het toch maar mooi geflikt!
Ook al was het aanschaffen van de injecties snel voor elkaar, we bleven toch nog wat langer hangen in Vancouver. Niet omdat we het nou zo’n fijne stad vinden, maar omdat we een afspraak voor Bruno hadden gemaakt bij een oldtimer specialist voor een grote beurt. Na 20.000 kilometer had hij die dik verdiend!
In Noord-Amerika met Bruno naar een garage gaan is nog best wel een dingetje. Doordat ze dit model helemaal niet kennen en omdat onderdelen voor Bruno lastig verkrijgbaar zijn hier, willen veel monteurs hun handen er niet aan branden. Of ze hebben totaal geen idee wat ze ermee aan moeten… Maar ja, Bruno moet wel goed verzorgd worden als we willen dat hij ons nog helemaal naar Alaska (en terug!) rijdt.
Na pogingen bij meerdere garages was het dan toch gelukt om een afspraak te maken bij deze oldtimer specialist. Zijn kantoor was één grote chaos, maar in de werkplaats is dit een vakman. Dat zie je gelijk. Voor hem was Bruno ook een geval apart, maar hij waagde zich er toch aan. Na een dag hard werken en overwerken (hoefde niet voor ons, maar ze wilden Bruno graag dezelfde dag klaar hebben) hebben ze bijna alle werkzaamheden aan Bruno kunnen doen die we hadden gevraagd. Zonder gekke dingen tegen te komen. Bruno is dus nog altijd in topconditie! Om de overwerkavond voor iedereen wat aangenamer te maken, dronken we met zijn allen nog een biertje in de garage. Ook dat zijn herinneringen voor het leven!
Hoogtepunten van een andere orde
Ronny en ik zijn tijdens het reizen altijd erg gericht op de plekken die we willen bezoeken en de ervaringen die we willen opdoen. We zijn best wel op onszelf - dat reist het makkelijkste - en deden op vorige reizen weinig nieuwe contacten op. Hoe anders is dat deze reis! De Amerikanen zijn zo open en gastvrij dat wij onszelf inmiddels ook heel anders opstellen naar anderen toe. We vinden het nu juist gezellig om praatjes te maken of om samen met iemand die we op een wildkampeerplek ontmoeten een biertje bij het kampvuur te doen. En doordat de Amerikanen en Canadezen zo hartelijk zijn, komt dat er best vaak van.
En het bleef niet alleen bij korte praatjes, we hebben ook diverse mensen ontmoet waarmee we echt een leuke klik hebben. Zo zijn we bij een Canadees gezin op bezoek geweest in Calgary en hebben we nog steeds contact met de Amerikaan die we ontmoetten bij Moonscape Overlook. Het toppunt van bijzondere ontmoetingen was toch wel het leren kennen van Karel en Laura, een Belgisch stel dat voor 6 maanden door Noord-Amerika reist. Met hen zijn we een week lang opgetrokken en zelfs na een week bijna continu samen zijn was het een beetje moeilijk om ieder een andere weg te kiezen. Het is heel speciaal om mensen te ontmoeten met wie je zo goed overweg kunt. Zo zijn deze reis de hoogtepunten niet alleen ontstaan door schitterende natuur en bezienswaardigheden, maar ook door nieuwe contacten en zelfs vriendschappen. Wie had dat gedacht!
Bosbranden in de Rocky Mountains
Natuurlijk is niet altijd alles rozengeur en maneschijn. Zo kregen we in de Canadese Rocky Mountains te maken met flinke bosbranden. Gelukkig waren wij zelf nooit te dicht bij het vuur, maar de lucht was constant gevuld met rook. Op één avond kwamen zelfs de asdeeltjes als regen uit de lucht vallen. Dit maakte alles grauw en slecht zichtbaar en je voelde de rook in je ogen en keel branden. We gingen naar het wereldberoemde Lake Louise, maar hebben er niets van kunnen zien. Alles was gehuld in een waas van rook en de hele lucht was soms geel/oranje door de vlammen die even verderop een verwoestend spoor achterlieten.
Emerald Lake gehuld in een waas van rook
Een onherkenbaar Lake Louise
Het was even schakelen. De Canadese Rockies was één van de regio’s waar we het meeste naar uit hebben gekeken voor deze reis. Lekker veel hiken in de bergen en bij de blauwe meren… Dat pakte heel anders uit. Gelukkig zijn wij niet gebonden aan een strakke planning of beperkt aantal vakantiedagen en daarom gooiden we onze planning iets om. We lieten de Rockies na een kort bezoek achter ons en begonnen aan de lange weg naar Alaska. Op de terugweg naar het zuiden komen we opnieuw langs de Rocky Mountains en hopelijk zijn de omstandigheden dan een stuk beter.
Langer dan ooit op reis
Intussen hebben we onze recordtijd aaneengesloten op reis dik verbroken. Dat stond op 5 maanden, maar nu zijn we al 6,5 maand op pad in Noord-Amerika. Vooraf twijfelden we weleens of 10 maanden niet te lang voor ons zou zijn. Tijdens vorige reizen merkten we dat er toch bijna altijd - hoe mooi een gebied ook is - reisvermoeidheid optrad. Dan zie je het gewoon allemaal wat minder. Je bent moe, gewend aan de schitterende landschappen en hebt minder energie om steeds weer nieuwe plekken te ontdekken. We waren hier op deze reis ook een beetje bang voor.
Maar tot nu toe is dat een onterechte zorg gebleken. Er zijn zeker korte momenten van (reis)vermoeidheid, maar die zijn tot nu toe vaak van korte duur. We zitten er de laatste weken juist weer heel lekker in. Het lijkt wel of je nog meer in je ‘reisbubbel’ kruipt nu het langer duurt en dat is ook iets bijzonders. Zo gewend zijn aan dit leven dat je er niet meer bij na hoeft te denken. Buiten in de natuur douchen, elke dag een slaapplek zoeken, duizenden kilometers rijden, het is allemaal normaal geworden. En dat is heel leuk om mee te maken. Zoals het nu voelt, kunnen we dit nog lang volhouden!
Alhoewel we ook steeds vaker denken aan onze thuiskomst. Vragen over wat we volgend jaar willen doen poppen vaker op. Het verlangen naar een knuffel van familie en vrienden wordt groter. Het moeten missen van fijne of moeilijke momenten thuis wordt lastiger.
Het is dus een gemengd gevoel. Aan de ene kant willen we nog lang niet terug naar Nederland, aan de andere kant is er in Nederland zoveel wat we waarderen en liefhebben. Ik vind dat een mooie bewustwording. We hebben een droomleven op reis, maar ook als we ‘thuis zijn’ in Nederland. Nee, je kunt het niet allebei tegelijk hebben, maar dat hoeft ook niet. Naar iets of iemand verlangen is iets waardevols en laat je meer beseffen wat je hebt. En daardoor geniet je er weer meer van!
Via de Alaska Highway naar Alaska
Na het bezoek aan Kevin en Johanna en hun gezin in Calgary was het zover. We gingen richting Alaska rijden! Een roadtrip van bijna 3.000 kilometer. Het grootste deel daarvan reden we over de Alaska Highway. Met iedere kilometer werd het rustiger en meer afgelegen aan de Alaska Highway. Geen huizen, geen mensen, geen tekenen van beschaving. Enkel een lange weg en verder eindeloze wildernis om ons heen. Wij vonden het fantastisch!
Deze reis is sowieso al ongekend tof en toen we dan officieel Alaska in reden, beseften we ons dat nog eens heel goed. We werden overvallen door emoties van blijdschap en trots. Trots op Bruno. Die oude bus heeft ons toch maar mooi 27.000 kilometer door Noord-Amerika gereden en ons tot in Alaska gebracht. Ook al lachten mensen ons in Amerika soms bijna uit als we over onze plannen vertelden, ze hadden ongelijk. We made it!
We zijn ook trots op onszelf. In de voorbereidingen voor deze reis moesten we een hoop uitdagingen overwinnen en ook tijdens de reis hebben we zorgen en stress gehad om allerlei redenen. Even was dit zelfs zo sterk dat we eraan hebben gedacht om de reis voortijdig af te breken. Toch hebben we dit samen overwonnen en kijk ons nu. We zijn gewoon in Alaska met onze bus uit 1985. Ongelooflijk!
Into the wild
De komende tijd gaan wij ‘into the wild’. We bezochten al de Magic Bus van de film Into the wild en wildkampeerden enkele nachten aan de Stampede Road, vlak bij de plek waar Chris McCandless aan zijn avontuur begon. (Iedereen die de film of het boek kent, weet waar we het over hebben.)
Het is uniek om hier nu te zijn. Het gevoel van de wildernis te ervaren. Alaska heeft al jaren een enorme aantrekkingskracht op ons en nu is het tijd om ons onder te dompelen in deze ongerepte wereld. Reis je via Travly weer met ons mee?