Rijd de Golden Circle van Alaska via Haines en Skagway | Roadtrippen en beren spotten
Alaska is by far de grootste staat van de VS en heeft onwijs veel mooie en bijzondere plekken. Veel bezoekers houden het echter bij de bekendste highlights - zoals Denali en Kenai Fjords National Park - en slaan Haines en Skagway over. Zo zonde, want de Golden Circle die tussen deze plaatsen loopt is één van onze gaafste roadtrips ooit! Je bevindt je de hele tijd tussen de schitterende natuur en het is dé plek waar je beren kunt zien vissen naar zalm. Bucketlist ervaring!
- Over de Golden Circle
- Via de Alaska Highway naar Haines Junction
- Haines Highway
- Chilkat Bald Eagle Preserve
- Heel veel beren in de Chilkoot River
- Haines
- De ferry naar Skagway
- South Klondike Highway
- Tips voor het rijden van de Golden Circle van Alaska
Over de Golden Circle
Gek genoeg zie of hoor je niet veel over de Golden Circle. Deze route loopt van Whitehorse via Haines Junction naar Haines. Vanaf daar pak je de ferry naar Skagway en kun je het rondje afmaken door weer naar Whitehorse te rijden. Whitehorse en Haines Junction liggen in Canada, terwijl Haines en Skagway bij Alaska (en dus de VS) horen.
Het is een waanzinnige route waarbij je mond vrijwel continu open hangt van verwondering. Het heet niet voor niets de Golden Circle natuurlijk. ;-) De route dankt zijn naam aan de goudgele kleuren in het landschap tijdens de herfst. Dat is dus de mooiste tijd voor de Golden Circle, maar in de zomerperiode kun je hier ook hele toffe dingen doen.
En het landschap is niet het enige. De grootste reden voor ons om de Golden Circle te rijden was de Chilkoot River bij Haines. Tijdens de zalmtrek biedt deze rivier een feestmaal aan de beren in het gebied en je hebt hier alle kans om (heel veel) beren te zien vissen. Dat wil je toch zien!
De Golden Circle is in totaal 600 kilometer en je kunt enkel met de ferry tussen Skagway en Haines reizen. Als je geen rondje wilt maken, dan moet je dus weer honderden kilometers terug over dezelfde weg. Kortom, een rondje maken is sneller én leuker!
Via de Alaska Highway naar Haines Junction
We hebben net de Top of the World Highway gereden en zijn na enkele dagen niemandsland weer in de bewoonde wereld bij Whitehorse. Tijd om voorraden in te slaan! Daarna gaan we de Alaska Highway op richting Haines Junction. Toen we noordelijk reden naar Alaska, hebben we dit stuk van de route al gereden, maar het is geen straf om dit deel nog een keer te rijden. Het is hier zo mooi. Nu misschien zelfs mooier met alle herfstkleuren!
Haines Highway
Bij Haines Junction verlaten we de Alaska Highway en gaan we de Haines Highway op. Het is 250 kilometer rijden tot Haines en daar eindigt de weg. Dat blijft toch altijd zoiets geïsoleerds hebben. Dat er maar één weg naar een dorpje is.
De eerste highlight aan de Haines Highway volgt al snel en is voor ons inmiddels een bekende plek: Kluane National Park. Tijdens onze weg naar Alaska maakten we hier al een uitgebreide stop, namelijk voor een pleziervluchtje over het enorme ijsveld dat diep in het park verscholen ligt en voor een pittige hike naar King’s Throne. Die ervaringen hebben we al in the pocket, maar we stoppen toch bij Lake Kathleen voor lunch. Dit is zo’n serene plek!
De uren die volgen blijft de Haines Highway ons verbazen. Het is één groot spektakel van herfstkleuren en her en der zien we meren, riviertjes, bergen (met soms wat sneeuw) en een gletsjer. Iets voor de grens met Alaska komen we op het hoogste punt van de weg: de Haines Highway Summit op ongeveer 1.300 meter boven zeeniveau. Hier staan geen bomen meer en er waait een gure wind. Het doet ons een beetje denken aan de Noordkaap in Noorwegen. Het ruige Alaska laat ons voelen dat we in de buurt komen!
Een stuk verderop vangen we nog een glimp op van een grizzly vlak bij de weg, maar hij is verlegen en verstopt zich in de bosjes. Geen foto’s dit keer dus. Toen wisten we nog niet dat we een paar dagen later zouden barsten van de berenfoto’s…
Chilkat Bald Eagle Preserve
Op ongeveer 30 kilometer van Haines komen we in het Chilkat Bald Eagle Preserve. Dit natuurgebied staat bekend om de vele adelaars die hier leven. Vooral in oktober en november trekken deze stoere vogels massaal naar de Chilkat River, omdat ze daar dan nog wel eten kunnen vinden en in andere gebieden niet meer. Volgens het informatiebord zijn er in die tijd wel 3.000 tot 4.000 adelaars te vinden. Bizar veel!
Wij zijn in september in het Chilkat Bald Eagle Preserve en dus aan de vroege kant, maar we hadden toch wel gedacht wat adelaars te kunnen spotten. Maar nee hoor, ze geven niet thuis. (Later op onze wildkampeerplek en op een ander moment aan de Haines Highway zien we trouwens wel adelaars, dus misschien was onze timing gewoon slecht de eerste keer.)
Heel veel beren in de Chilkoot River
Eén van de redenen om de Golden Circle te rijden is voor ons de Chilkoot River en de zalmtrek die daar ieder jaar plaatsvindt. Als de zalmen stroomopwaarts zwemmen om eitjes te leggen, dan trekken ze namelijk heel veel hongerige beren aan die wel zin hebben in een feestmaal. Een beer zien vissen, dat is iets wat al heel lang hoog op onze bucketlist staat. Zou het bij de Chilkoot River gaan lukken? De zalmtrek laat zich nooit helemaal voorspellen en door het lange wachten op onderhoud voor Bruno in Alaska zijn we later in Haines dan gedacht. Zou het al voorbij zijn? Of hebben we nog kans?
De eerste avond wachten we geduldig bij de rivier, maar er gebeurt nog niets. We zien wel wat adelaars (nu wel!), maar geen beer te bekennen. Het waait en het regent en het is koud, maar als we van een andere bezoeker horen dat ze hier de afgelopen 2 dagen steeds een beer met 3 jonkies zag, zetten we toch door. Wie weet!
Als het begint te schemeren (rond 7 uur) zien we in de verte een beer bij de rivier. Bingo! We haasten ons via de weg die langs de rivier loopt die kant op en ondertussen komen er meer en meer beren uit de bossen tevoorschijn. We zien ze vissen in het water, jonkies met elkaar spelen, naar elkaar grommen als de ene een zalm van de ander af wil pakken. Het is geweldig! We hebben op deze eerste avond wel een uur kunnen genieten van dit schouwspel, totdat het uiteindelijk te donker werd. We zagen 13 beren, waarvan ongeveer de helft kleintjes. Die pluizenbollen zijn zo leuk!
We hadden Bruno iets verderop bij de rivier geparkeerd en dus moesten we wel in het donker teruglopen. Precies over de weg die de beren oversteken als ze van de rivier terug het bos in gaan. Behoorlijk spannend in het donker, zeker als je weet dat er minstens 13 beren in de buurt zijn, maar gelukkig treffen we er geen op ons pad.
Omdat dit zoiets bijzonders is, blijven we nog een paar dagen hangen in Haines en gaan we nog enkele keren naar de Chilkoot River. Het is eigenlijk altijd raak. Soms moeten we even wachten, maar nooit heel lang. We zien hoe makkelijk de beren de zalmen uit het water trekken en ze vervolgens aan hun kleintjes geven of snel zelf opeten. Hoe ze op een zalm springen in het water of ze soms gewoon met hun poten uit het water halen. Hoe ze op hun kont in het water zitten en een vis kapot scheuren. Het is fascinerend om te zien. Elke keer zijn we helemaal ondersteboven van deze ervaring!
We beleven ook een paar spannende momentjes. De beren zijn vaak best dichtbij en in principe zijn ze heel oké, maar je wilt ze niet in de weg lopen natuurlijk. Zo komt er een keer een moederbeer met haar 3 kids achter ons uit de bossen en steekt ze op enkele meters afstand van ons de weg over en loopt ze de rivier in. Of Lulu - een grote beer alleen - die vlak bij ons de weg oversteekt en eerst even net iets teveel passen richting ons zet voordat ze het bos in gaat. Dan gaat je hart wel tekeer! Maar we weten 100% zeker dat we al deze momenten nooit gaan vergeten. Zo mooi om die sterke beesten in actie te zien.
Haines
Tussen het beren kijken door verblijven we in de omgeving van Haines. Dit is een klein dorpje met ongeveer 1 café, 1 supermarkt, 1 koffietentje, van alles één. Rusty Compass is ons vaste koffie-leut-plekkie en bij de winkel tegenover Haines Brewery (weet de naam niet) koop je hele goede zalm. Uiteraard hebben we de brouwerij ook geprobeerd, maar naar die kille tent met matig bier zouden we niet teruggaan.
De ferry naar Skagway
Na meerdere dagen genieten aan de Chilkoot River en uiteindelijk ruim 30 beren gezien te hebben, is het tijd om door te gaan. We hebben de ferry naar Skagway geboekt. De boot zou om 2 uur moeten vertrekken en ons binnen een uurtje door prachtige fjorden naar Skagway varen, maar de ferry heeft flinke vertraging. Het is uiteindelijk 16:15 uur voordat we vertrekken richting Skagway. Het was een mooie boottocht, maar er kwam ook best wat gedoe bij kijken. Uiteindelijk waren we de hele middag kwijt aan het korte tochtje en waren we 137 dollar lichter. Maar goed, je hebt niet echt een keuze hè. Terugrijden via dezelfde weg is heel erg om en minder interessant.
South Klondike Highway
Door de vertraging van de ferry hebben we helaas geen tijd om Skagway te verkennen. Jammer, want dit is de plek waar de goudzoekers tijdens de Klondike Gold Rush arriveerden vanuit het aaneengesloten deel van Amerika en aan hun tocht richting Dawson City begonnen. Een barre tocht vol ontberingen en avontuur, zo leerden we al tijdens onze dag in Dawson City.
Wij rijden gelijk door richting Carcross, want we willen graag voor het donker op een wildkampeerplek zijn. Deze weg - de South Klondike Highway - is weer adembenemend. We hebben helaas geen tijd om foto’s te maken, maar we genieten met volle teugen. Van de hoge bergen afgetopt met sneeuw, de watervallen, de diepe kloof beneden ons.
Als we eenmaal de grens met Canada zijn gepasseerd, is het zeker nog niet over met de pret. Het rotsachtige landschap met lage struiken en heel veel wateren is fantastisch. Echt jammer dat we hier niet meer tijd hebben. We vinden uiteindelijk een plek voor de nacht aan het Tutshi Lake. Opnieuw een schitterende locatie!
De volgende dag hebben we wél tijd voor wat tussenstops. We stoppen bij de Bove Island pull-out, in Carcross voor een bakje koffie, bij het Carcross Dessert en als toppunt bij Emerald Lake. Die laatste is met de groene strepen in het water een parel die je niet wil missen.
Tips voor het rijden van de Golden Circle van Alaska
- Neem de tijd. Dit landschap dwingt je om heel veel stops te maken, dus zorg ervoor dat je die ruimte hebt. Ik zou zeggen dat 3 dagen het absolute minimum is voor de Golden Circle, maar liever heb je er wat meer. Dan kun je vaker beren spotten bij de Chilkoot River, de dorpjes Haines en Skagway verkennen en uitgebreid de tijd nemen voor de mooie wegen die je rijdt.
- Als je enigszins weet wanneer je de ferry wil nemen, boek hem dan alvast. Er gaat maar 1 ferry per dag en die is vrij snel volgeboekt. Wij zijn langer in Haines gebleven dan gedacht, omdat we pas na enkele dagen met de ferry mee konden. Nou bleek dat uiteindelijk helemaal niet erg met al die beren bij de Chilkoot River, maar als je krap zit in je tijd, dan kan het wel een flinke tegenvaller zijn als je ‘vastzit’ in Haines.
- Sla wat boodschappen in in Whitehorse. Er is niet veel te krijgen langs de route en in Haines en Skagway vind je slechts basic supermarkten. Waar alles erg duur is trouwens. Met een goedgevulde camper op pad gaan is slimmer.
- Houd altijd het welzijn van de beren in gedachten wanneer je ze ziet aan de Chilkoot River. Als je met grote groepen dicht bij staat of de weg blokkeert die zij nodig hebben om het bos in te komen, dan kan dat veel stress geven voor een beer. In het verleden zijn er - verdrietig genoeg - tientallen beren afgeschoten bij de Chilkoot River, omdat ze agressief gedrag vertoonden richting mensen. Waarschijnlijk omdat die mensen veel te dichtbij kwamen of onvoldoende rekening hielden met de beer. Houd dus altijd afstand, voor je eigen veiligheid en die van de beren.